Status zdrowotny kobiet po rekonstrukcji piersi – ujęcie socjopedagogiczne

Abstract

Doświadczenie przewlekłej choroby wychodzi poza ramy dychotomicznego podziału ludzi na zdrowych i chorych. W świetle koncepcji Arthura Franka istnieje strefa pośrednia czyli społeczeństwo remisji, którego obywatele nie zmagają się już z objawami choroby i nie są poddawani intensywnym procedurom terapeutycznym, ale jednocześnie żyją ze świadomością możliwości nawrotu choroby. Do społeczeństwa remisji należą m.in. osoby po zakończonym leczeniu onkologicznym. Celem badań uczyniono określenie statusu zdrowotnego kobiet po rekonstrukcji piersi z perspektywy kobiet, które się mu poddały. Przeprowadzono badania biograficzne z wykorzystaniem autobiograficznego wywiadu narracyjnego w grupie 13 kobiet. W efekcie analizy narracji badanych kobiet stwierdzono, że nadawanie znaczeń zabiegowi rekonstrukcji piersi przez chorą jest powiązane ze sposobem interpretowania diagnozy raka piersi w kontekście własnej biografii oraz przebytego leczenia chirurgicznego i jego konsekwencji. Zabieg rekonstrukcji piersi pomaga w poradzeniu sobie z traumą choroby, z akceptacją siebie, z funkcjonowaniem w różnych sytuacjach społecznych, ale zwykle nie zamyka pewnego rozdziału w biografii i nie pozwala na powrót do świata zdrowych. Aczkolwiek dla trzech badanych zainicjował zmianę w spostrzeganiu swojego statusu zdrowotnego.