Tarımsal kökenli atıkların yavaş pirolizinden elde edilen biyoçarların karakterizasyonu

Abstract

Biyoçar kavramı, modern anlamda sürdürülebilir atık kullanımı ve toprak kaynakları yönetimine katkı sağlamak amacıyla geliştirilmiştir. Biyoçarın kalitesi elde edildiği hammaddenin özellikleri ve bileşimi tarafından belirlenir. Bu çalışmanın amacı çay atığı, buğday samanı, fındık zurufu ve çeltik kavuzu atıklarından biyoçar üretmek ve üretilen biyoçarların özelliklerini belirlemektir. Organik atıkların 450°C'de 2 saat süreyle pirolizi sonucunda biyoçarlar elde edilmiştir. Biyoçarlara ait verim, pH, elektriksel iletkenlik, katyon değişim kapasitesi, değişebilir katyonlar (kalsiyum, magnezyum, potasyum ve sodyum), azot, fosfor, kül içeriği, toplam karbon, C:N oranı, alkalinite, su tutma kapasitesi ve mikro element (demir, bakır, manganez ve çinko) içerikleri belirlenmiştir. Biyoçar türleri arasındaki önemli karakteristik farklılıkların elde edildikleri hammadde türlerinin bir fonksiyonu olduğu sonucuna varılmıştır. Fındık zurufu (FZB) biyoçarının besin tutma kapasitesi ve alkalinitesinin diğerlerine oranla daha yüksek olduğu belirlenmiştir. Buğday samanı biyoçarının (BSB) en yüksek su tutma kapasitesine, çay atığı (ÇAB) biyoçarının en düşük C:N oranına, çeltik kavuzu (ÇKB) biyoçarının ise en yüksek kül içeriğine sahip olduğu bulunmuştur. Elde edilen tüm biyoçar çeşitlerinin, bitki besin kaynağı olmalarının yanı sıra toprak kalitesini iyileştirici düzenleyiciler olarak kullanılma potansiyellerine sahip oldukları belirlenmiştir.