Qasja institucionale ndaj nxënësve me sjellje problematike në shkollë

Abstract

Sjelljet problematike të nxënësve nëpër shkolla janë lajm pothuajse i përditshëm në medie, shkolla e komunitet: prindër, mësues, profesionistë etj. Ato përbëjnë një problem në rritje dhe një nga shqetësimet më serioze në shoqëri. Qëllimi i hulumtimit është të analizojmë dhe të përshkruajmë qasjen institucionale për identifikimin, parandalimin dhe trajtimin e nxënësve me sjellje problematike në shkolla. Për realizimin e hulumtimit është përdorur qasja sasiore dhe cilësore. Të dhënat sasiore u grumbulluan nga pyetësorët me mësimdhënës dhe pyetësorët me nxënës, por edhe përmes platformës në Google forms. Mostra është e rastit dhe përbëhet nga 124 mësimdhënës lëndorë dhe 437 nxënës të klasave të 8-ta dhe 9-ta nga ShFMU. Ndërsa, të dhënat cilësore janë grumbulluar përmes intervistës dhe janë përfshirë 2 psikologë shkollorë, 2 pedagogë, 1 inspektor arsimi, dhe 2 prindër. Rezultatet e studimit tregojnë se mosha më problematike, kur shfaqen më shumë sjelljet problematike të nxënësve, sipas perceptimit të mësimdhënësve, është mosha 14-16-vjeçare (rreth 80%). Sa i përket gjinisë, djemtë kanë prirje më të madhe për sjelljet problematike në shkollë (deklarojnë rreth 48% të mësimdhënësve), ndërsa rreth 43% nga ta mendojnë se vajzat janë më të prira për probleme. Sipas perceptimit të respondentëve (të intervistuar), sjellje problematike konsiderohen: prishja e qetësisë në klasë, ngacmimet ndërmjet shokëve, ofendimet e dyanshme nxënës mësimdhënës, problemet e sjelljeve devijante, përdorimi dhe posedimi i narkotikëve në shkollë, armët e ftohta - therjet me thika, ngacmimet seksuale, shtytjet për vetëvrasje etj. Sa i përket trajtimit të nxënësve me sjellje problematike, sipas perceptimit të mësimdhënësve, rreth 80% e tyre konsiderojnë se rastet trajtohen më shumë nga mësimdhënësit, ndërsa rreth 35% thonë se rastet trajtohen nga drejtori, stafi profesional apo prindi. Dallimi ekziston te perceptimet e nxënësve, të cilët (rreth 43%) deklarojnë se rastet trajtohen nga stafi profesional i shkollës dhe prindërit. Rekomandohet të krijohet një rrjet bashkëpunimi ndërmjet mekanizmave të brendshëm dhe të jashtëm, si dhe të krijohet një sistem monitorimi në mënyrë që mekanizmat e brendshëm të shkollës të kenë prioritet mirëqenien e nxënësve.