Affiliation:
1. ARTVİN ÇORUH ÜNİVERSİTESİ, ARHAVİ MESLEK YÜKSEKOKULU
2. KARAMANOĞLU MEHMETBEY ÜNİVERSİTESİ, KAZIM KARABEKİR MESLEK YÜKSEKOKULU
Abstract
Bilgi toplumunun en önemli kaynağını; araştıran, analiz eden, sorgulayan ve yeniliği ortaya çıkaran entelektüel sermaye oluşturmaktadır. Dijital Çağ, Toplum 5.0’a doğru evrilirken; insan kaynağı sermayesinin teknoloji desteğiyle birlikte bilgi ve becerilerinin çok daha ötesinde yetkinliklere kavuşabilmesi beklenmektedir. Bireyler sahip oldukları teknolojilerle sosyal hayatlarını daha pratik ve basit biçimde kontrol edebiliyorken iş hayatlarında da çalışma alanlarında yer alan teknolojik altyapı, bilgi ve deneyim sayesinde farklı yeteneklerini ortaya çıkarabilmektedir. İş hayatında çalışandan beklenen; bilgi, bilişim, analiz, yenilik ve yaratıcılık alanlarında becerilere adapte olabilmesidir. Bu çalışma ile değişen iş hayatında yönetici asistanlarının dijital yeteneklerini belirleyerek kariyer sürdürülebilirliğine olan etkisinin ortaya konulması amaçlanmıştır. Öncelikle araştırmada kullanılmak üzere “Dijital Yetenekler Ölçeği” geliştirilmiştir. Bunun için ölçek güvenirlik ve geçerlik çalışmaları yapılmıştır. Geçerli ve güvenilir bir ölçeğin ortaya çıkarılmasının ardından araştırmanın amacı doğrultusunda 325 yönetici asistanına ulaşılarak anket aracılığıyla ilgili konuda veriler toplanmıştır. Yönetici asistanlarının dijital yetenekleri ile kariyer sürdürülebilirlikleri arasında orta düzeyde, pozitif yönde anlamlı bir ilişki olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Yönetici asistanlarının kariyer sürdürülebilirliğine katkı sağlamak açısından gerekli ve yeterli teknolojik alt yapı, yenilikçi iş ortamları ve destekleyici yönetim anlayışının varlığına son derece önem verilmesi önerilmektedir.
Reference44 articles.
1. Aksu, S.G. ve Sürgevil Dalkılıç, O. (2019). “Dijital Çağın Yetkinlikleri: Çalışanlar, İnsan Kaynakları Uzmanları ve Yöneticiler Çerçevesinden Bakış”, Journal of Business in The Digital Age, 2/2, 54-68.
2. Arar, T. ve Çetiner N. (2023). “Formtext Kariyer Sürdürülebilirliği Ölçeğinin Türkçe’ye Uyarlanması”, Mehmet Akif Ersoy University Economics and Administrative Sciences Faculty, 10/2, 1119-1135. https://doi.org/10.30798/makuiibf.1218928
3. Asiltürk, A. (2018). “İnsan Kaynakları Yönetiminin Geleceği: İK 4.0”, Journal of Awareness (JoA), 3: 527- 544. https://doi.org/10.26809/joa.2018548665
4. Ayre, C. ve Scally A.J. (2014). “Critical values for Lawshe’s content validity ratio: revisiting the original methods of calculation”, Measurement and Evaluation in Counseling and Development, 47/1, 79-86. https://doi.org/10.1177/0748175613513808
5. Berger, T. ve Frey, C.B. (2016). “Structural transformation in the OECD: Digitalisation, deindustrialisation and the future of work”, OECD Social, Employment and Migration Working Paper. https://doi.org/10.1787/1815199X