Warszawsko-grodzieński trójkąt (auto)biograficzny. Listy Leopolda Méyeta do Wilhelminy Zyndram-Kościałkowskiej

Abstract

Zachowana spuścizna rękopiśmienna Leopolda Méyeta to przede wszystkim pisane na przestrzeni ponad 20 lat listy do Elizy Orzeszkowej. Niemniej uwagę badawczą przykuwa korpus listów warszawskiego adwokata do Wilhelminy Zyndram-Kościałkowskiej z lat 1877–1911, przechowywany w Litewskim Państwowym Archiwum Historycznym w Wilnie (F. 1135, ap. 13, nr 507). Listy, pisane niemal równolegle z listami do Orzeszkowej, stanowią swoisty awers tej relacji. Listowe „rozmowy” z Kościałkowską Méyet prowadził ze stanowiska lojalnego plenipotenta autorki Nad Niemnem. Lektura listów adwokata do Kościałkowskiej odsłania znamienną cechę tej relacji – listy są znacznie bardziej intymne niż te pisane do Orzeszkowej. Nadawca zamieszczał w nich obszerne passusy mówiące o sprawach osobistych: relacji z matką, samotności, małżeństwa z Seweryną Kaftal i związanym z nim skandalem. Poruszał również problem zmagań z potrzebą i niemocą twórczą, pokory wobec niedostatków talentu pisarskiego, która każe profilować sferę działalności.