K12 Beceriler Çerçevesi: Türkiye Bütüncül Modeli Bağlamında Sosyal Duygusal Öğrenme Becerileri

Abstract

Bu çalışmanın temel amacı güncel eğitim pratiklerinin önemli bir bileşeni olan sosyal duygusal öğrenme becerilerini K12 Beceriler Çerçevesi: Türkiye Bütüncül Modeli bağlamında incelemektir. Bu amaçla öncelikle mevcut eğitim öğretim süreç ve uygulamalarında sosyal duygusal öğrenme becerilerine yer verilmesini gerektiren problem durumu tanıtılmıştır. Sonrasında eğitim bilimleri alan yazınında sosyal duygusal öğrenme becerilerinin ortaya çıkışı ve gelişimi incelenmiştir. Dahası sosyal duygusal öğrenme becerilerinin önemi ve katkıları da akademik, toplumsal yaşam ile duygusal ve psikolojik alanlar bağlamında tartışılmıştır. Araştırma kapsamında sosyal duygusal öğrenme becerilerinin tanımı, kapsamı ve alan yazında yer alan başlıca sosyal duygusal öğrenme becerileri model ve kavramsallaştırmaları da kısaca incelenmiştir. Son olarak ise K12 Beceriler Çerçevesi: Türkiye Bütüncül Modeli bağlamında ortaya konulan sosyal duygusal öğrenme becerileri modeli tanıtılmış ve sosyal duygusal öğrenme becerilerinin eğitim öğretim süreçlerine entegrasyonu ile ilgili öneriler sunulmuştur. Bu çalışmanın ana dayanak noktası olan K12 Beceriler Çerçevesi: Türkiye Bütüncül Modeli’nde çalışmanın doğasına uygun olarak üç bileşenden meydana gelen özgün bir sosyal duygusal öğrenme becerileri kavramsallaştırması ortaya konulmuştur. Sosyal duygusal öğrenme becerilerinin kavramsal yapısını oluşturan bu üç bileşen benlik becerileri, sosyal yaşam becerileri ve ortak/birleşik beceriler olarak ifade edilmektedir. Bu üç bileşen içerisinde toplam 9 farklı sosyal duygusal öğrenme becerisi tanımlanmıştır. Bu becerilerin kavramsal tanımları, süreç bileşenleri ve bu süreç bileşenlerini somutlaştırmak amacıyla bazı göstergeler sunulmuştur. Sosyal duygusal öğrenme becerilerinin eğitim öğretim süreç ve yaşantılarına entegrasyonunda ise spesifik olarak belirli bir sosyal duygusal öğrenme becerisini/becerilerini geliştirmeye odaklanan ve ruhsal, duyuşsal ve psiko-eğitsel müdahaleler yerine tüm programda mevcut olan eğitim öğretim süreç ve yaşantılarını zenginleştirmek üzere sosyal duygusal öğrenme becerilerinin bir enstrüman olarak kullanılmasının faydalı olacağı değerlendirilmektedir.