NATO a dezinformacja. Siedem dekad doświadczeń

Abstract

Rosyjska dezinformacja wymierzona w NATO poprzedza powstanie tej organizacji w 1949 r. Przez ponad siedemdziesiąt lat istnienia Sojuszu kampanie informacyjne Moskwy były konsekwentnie kierowane przeciwko spójności NATO, bezpieczeństwu politycznemu państw demokratycznych, społeczeństwu obywatelskiemu oraz wolności wyboru opartej na wiedzy i zaufaniu publicznym, a w kategoriach wojskowych – przeciwko wiarygodnemu odstraszaniu i kolektywnej obronie. Dezinformację traktowano jako substytut gorącego konfliktu i asymetryczną taktykę wzmacniania wpływu innych sposobów rywalizacji z Zachodem. Kolejne dekady potwierdziły ciągłość  rosyjskich  celów  strategicznych  i  miejsce aktywnych  działań  w  arsenale Moskwy. Lata te ukształtowały również modus operandi strategicznej komunikacji NATO, opartej na zweryfikowanych, prawdziwych i aktualnych informacjach. Obecnie masowość, szybkość i nowoczesne technologie w służbie rosyjskiej dezinformacji (i w coraz większym stopniu chińskiej) spowodowały intensyfikację działań NATO w tym obszarze. Postrzeganie zagrożenia dezinformacją jako autonomicznego wyzwania i elementu złożonych scenariuszy hybrydowych realizowanych przez zachodnich adwersarzy podkreślane jest od czasu nielegalnej aneksji Krymu przez Rosję w 2014 r. w dokumentach strategicznych NATO, w tym w najnowszej edycji koncepcji strategicznej (2022).