Uczenie się języka polskiego z wykorzystaniem Duolingo przez tajwańską studentkę – strategie nauki i przydatność aplikacji

Abstract

Niniejszy artykuł poświęcony jest strategiom nauki języka obcego stosowanym przez tajwańską studentkę uczącą się polskiego na poziomie średniozaawansowanym. Eksperyment objął trening strategii przeprowadzony w ramach zajęć oraz 30 sesji samodzielnej pracy z aplikacją Duolingo, włączonej dla uzupełnienia regularnego kursu w klasie. Celem tego studium przypadku było znalezienie odpowiedzi na następujące pytania: (1) jakich strategii uczestniczka użyła i jak je postrzegała?, (2) jaki obraz pokolenia Z wyłoni się po analizie danych, zwłaszcza w kontekście nauczania języka polskiego wśród studentów z Tajwanu?, oraz (3) na ile przydatne może być Duolingo w tym środowisku? Analiza danych uzyskanych po zestawieniu 30 formularzy wypełnionych przez studentkę i przeprowadzeniu dwóch 50-minutowych wywiadów wykazała, że strategie kognitywne wykorzystane były 2,5 razy częściej aniżeli strategie metakognitywne, podczas gdy strategii społecznych nie użyto wcale. Najprzydatniejsze okazały się: elaboracja, wnioskowanie, dedukcja, notowanie, transfer językowy oraz samokontrola. Ich dobór był w dużej mierze uwarunkowany wcześniejszymi doświadczeniami wyniesionymi ze szkoły – środowiska zorientowanego na współzawodnictwo i egzaminy. Wypowiedzi studentki pozwalały odnieść wrażenie, iż była ona pod silnym wpływem wartości kojarzonych z indywidualizmem. Z jej punktu widzenia Duolingo stanowiło jedynie namiastkę tradycyjnych zajęć i jako takie mogło służyć użytkownikom niemającym dostępu do innych form nauki. Wyraziła ona ponadto rozczarowanie związane z koniecznością posługiwania się językiem angielskim podczas pracy z aplikacją. Przedstawione studium przypadku ujawnia konieczność promocji języka i kultury polskiej oraz uwidocznia, jak ważne jest lepsze poznawanie przekonań, nawyków i strategii stosowanych przez poszczególne grupy studentów uczących się języka polskiego jako obcego. Co się tyczy Duolingo, twórcy aplikacji winni uwzględnić potrzeby osób mniej wprawnie posługujących się angielskim.