Sistersiyen Tarikatı’nın Altın Çağı, Yapısı ve İşleyişi

Abstract

Bozulan monastik yaşama bir tepki olarak kurulan Citeaux Manastırı ve adını buradan alan Sistersiyen Tarikatı en parlak dönemini XII. yüzyılda yaşamıştır. Stephan Harding ile kurumsallaşan tarikat, Clairvauxlu Bernard’ın etkileyici vaazları ile popülerliğini artırmıştır. İlk kurulan manastır Citeaux’dur ve onu peşi sıra yeni manastırların takip ettiği bilinmektedir. Aziz Bernard zamanındaise tarikatın uluslararası meselelerde rol oynamaya başladığı görülmektedir. Benedikten kurallarına sıkı sıkıya bağlı olan tarikat din adamlarının zengin bir hayat sürmesine karşı olduğu için, “İsa kadar fakir olma”yı benimsemiştir. Bu sebeple tarikat üyeleri hayatlarını idame ettirmek için tarlalarda, bahçelerde, değirmenlerde çalışmaktaydılar. Ağır işlerde çalışan keşişler, manastır yaşamının ayrılmaz parçası olan ruhani ibadetlerle de meşgul olmaktaydılar. Tarikat fertlerinin görev ve sorumlulukları, beslenme şekilleri, ibadet ve ayin yükümlülükleri hazırlanan tüzükler ile belirlenmekteydi. Bilimsel ilke ve değerler göz önüne alınarak hazırlanan bu çalışma, tarikatın “altın çağı” olarak bilinen erken tarihine odaklanmaktadır. Çalışmamızın amacı XII. yüzyılda, manastır yaşamında önemli rol oynayan Sistersiyen Tarikatı’nın tarihini ve iç işleyişini anlatmak ve buradan manastır hayatına bir göz atmaktır.