Diş Hekimliği Eğitiminde Öğrencilerin Uzaktan Eğitim ve E-Öğrenme Algıları: Zorluklar ve Fırsatlar

Abstract

Amaç: Gelişen bilgi ve iletişim teknolojisi, eğitim kurumlarında uzaktan eğitim döneminin ve yeni öğrenme materyallerinin ortaya çıkmasına neden olmuştur; pandemi gibi öngörülemeyen durumlar, uzaktan eğitimi bir seçenekten ziyade bir zorunluluk haline getirebilir. Bu çalışma, diş hekimliği lisans öğrencilerinin zorunlu sosyal izolasyon önlemlerine uymak için uygulanan uzaktan eğitime ilişkin algılarını değerlendirmeyi amaçlamıştır. Gereç ve yöntem: Bu çalışmada, Türkiye'deki diş hekimliği lisans öğrencilerine 10 maddelik 5'li Likert ölçeği (Google Forms®) dahil 27 maddeden oluşan yapılandırılmış bir e-anket uygulanmıştır. Öğrencilerin uzaktan eğitim algısını değerlendirmek için toplam 1208 tam yanıt alındı ​​ve nihai istatistiksel analizlerde incelendi. Sonuçlar: Çoğu öğrenci kanıta dayalı bilgi hakkında bilgiye sahip değildi. Katılımcıların çoğu (n = 723, %59.9) sınıfta yüz yüze eğitimle derslerinde daha iyi motive olduklarını belirtti. Uzaktan eğitim algıları ölçeğinin Cronbach alfa değeri 0.629'dur. Faktör analizinde beş alt boyut belirlenmiştir. Vakıf üniversitesindeki öğrencilerin uzaktan eğitim puanları devlet üniversitesindeki öğrencilere göre anlamlı derecede yüksekti. Sonuç: Bu çalışmanın sonuçları, öğrencilerin çevrimiçi kanıta dayalı bilgileri arama ve değerlendirme konusunda daha fazla eğitime ihtiyaç duyduklarını göstermektedir. Çalışma, eğitim kurumunun öğrencilerin diş hekimliği eğitimi için uzaktan eğitim algılarını etkileyen bir faktör olduğunu bulmuştur. Kurumların, diş hekimliğinde mesleki eğitim için uzaktan eğitim ve e-öğrenme eğitim yöntemlerinin etkinliği açısından mevcut eğitim programlarını yeniden değerlendirmeleri gerekmektedir.