Covid-19 Pandemisi Sürecinde Hemşirelerde Merhamet Yorgunluğu, İş Stresi ve Yaşam Doyumu İlişkisi

Abstract

Amaç: Hemşirelerin merhamet yorgunluğu, iş stresi ve yaşam doyumu durumu arasındaki ilişkileri incelemektir. Gereç ve Yöntem: Araştırmanın çalışma evrenini Adana ve Mersin ilinde yer alan aile hekimliği birimleri dışındaki sağlık kurumlarında çalışan tüm hemşireler oluşturmaktadır. Oluşturulan çevrimiçi form araştırmacıların bağlantıları doğrultusunda Adana ve Mersin’de görev alan hemşirelere dağıtılmış, ulaşılan hemşirelerden anket formunu kendi bağlantılarına da iletmeleri istenmiştir. Bu kapsamda örneklem amaçlı, kolayda ve kartopu örnekleme yöntemlerinin bir arada kullanılmasıyla elde edilmiştir. Araştırma 305 hemşire ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmada Merhamet Yorgunluğu, Yaşam Doyumu ve İş Stresi ölçekleri kullanılmıştır. Elde edilen veriler doğrultusunda bağımsız gruplarda t testi, tek yönlü varyans analizi ve korelasyon analizi yapılmıştır. Bulgular: Yaşam doyumu ile iş stresi arasında istatistiksel olarak anlamlı, negatif yönlü zayıf bir ilişki; merhamet yorgunluğu ile iş stresi arasında istatistiksel olarak anlamlı, pozitif yönlü orta düzeyde bir ilişki; merhamet yorgunluğu ile yaşam doyumu arasında ise istatistiksel olarak anlamlı, negatif yönlü ve orta düzeyde bir ilişki olduğu tespit edilmiştir. Sonuç: Hem merhamet yorgunluğu hem de iş stresinin hemşirelerin yaşam doyumları ile ilişkisi bulunmaktadır. Bu çerçevede iş stresini ve merhamet yorgunluğunu önleyici tedbirlerin alınması önerilmektedir