Glycemic Controls of Patients with Type 1 Diabetes, Affecting Factors and Relationship Between Type 1 Diabetes and Infection Frequency

Abstract

Amaç: Tip 1 diabetes mellitus (Tip 1 DM), çocukluk ve ergenlikte en sık görülen endokrin-metabolik bozukluktur. Bu çalışmada, Tip 1 DM’de kötü metabolik kontrol için risk faktörleri, olgularda enfeksiyon sıklığı, eşlik eden otoimmün hastalık sıklığı, Tip 1 DM’un final boyuna ve vücut kitle indeksine (VKİ) etkisinin saptanması planlanarak tedavi ve izlemlerinin tekrar gözden geçirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Bu çalışmaya Tip 1 DM’li 184 çocuk ve ergen dahil edilmiştir. Hasta dosyaları retrospektif olarak incelenmiştir ve hastaların sosyodemografik özelliklerini ve enfeksiyon öyküsünü içeren bir anket uygulanmıştır. Bulgular: Dahil edilen vakaların% 53.5’i kız,% 46.7’si erkek olup yaş ortalaması 12.71±0.31 yıldı. Ortalama tanı yaşı 7.71±0.29 yıl iken ortalama Hb1ac değeri 8.45±1.78’di. Ortalama HbA1c değeri ile tip 1 DM için aile öyküsü, ev halkı büyüklüğü, ikametgah ve aylık gelir arasında bir korelasyon bulunmadı. Tip 1 DM kronik bir hastalık olması nedeni ile hastalarda nihai boya etkisi, hedef boy ile nihai boy karşılaştırılarak yapıldı. Nihai boya ulaşan 29 hastanın hedef boylarını geçtiği görüldü. Metabolik kontrolün bir göstergesi olan ortalama HbA1c değeri arttıkça mikroalbüminüri ve nöropatinin arttığı saptandı. Olgularda hastanede yatış gerektirecek ciddi enfeksiyon olmadığı ve yıllık ortalama enfeksiyon sayısı 2,3 olduğu görüldü. Enfeksiyon sıklığında artış saptanmadı. Sonuç: Sonuç olarak, Tip 1 DM’li hastalarda kötü metabolik kontrol için risk faktörü olarak hastalık süresi ve artmış yaş, ergenlik, sosyoekonomik durum, diyet önerilerine uyumsuzluk ve kontrol ziyaretlerine gelememe tespit edilmiştir. Geliştirilmiş metabolik kontrol ile hastaların hedef boya ulaştığı görülmüştür. Hastalarımızda enfeksiyon oranında artış veya hastanede yatmayı gerektirecek ciddi enfeksiyon görülmemiştir. Literatür ile benzer otoimmün hastalık sıklığı izlenmiştir.