KƏSKİN MİOKARD İNFARKTI ZAMANI XƏSTƏLƏRDƏ İŞEMİK MƏNŞƏLİ MİTRAL QAPAQ ÇATIŞMAZLIĞININ YARANMASININ XÜSUSİYYƏTLƏRİ

Abstract

A study was conducted, the purpose of which was to evaluate the prevalence and severity of MR immediately following ST-elevation (STEMI) and non-ST-elevation myocardial infarction (NSTEMI) in contemporary clinical practice. The research methods were clinical and anamnestic examination, objective examination, electrocardiography, laboratory diagnosticі, echocardiography and coronary angiography. It was found that the predictors of the development of mitral regurgitation against the background of acute myocardial infarction are male gender (66%), the age of patients older than 67 years, multivessel damage according to coronary angiography (56%), time to revascularization is more than 31 hours, the ejection fraction of the left ventricle less than 40%. Factors associated with ≥ moderate MR were age (66 ± 12), male gender (10 of 16 [62,5%], low LVEF (39,94 ± 7,02); long time-to-revascularization (31 ± 4,7 h); and dilatation of the LV (LVEDVi: 74 ± 13 ml/m2 ), and left atrium (LAVi: 52 ± 14,8 ml/m2 ). Mitral regurgitation after myocardial infarction is the result of multifactorial processes involving local and global left ventricular remodeling. Consistent evidence underscores its adverse impact on outcomes, independently of previously known indicators of risk after myocardial infarction. As mitral regurgitation is often clinically silent, it should be systematically evaluated by echocardiography. The evaluation should include precise quantification of the degree of mitral regurgitation to best appraise the ensuing risk. ST seqmentinin yuxarı istiqamətdə yerdəyişməsi olan və olmayan miokard infarktının (Mİ) bilavasitə başlanğıc dövründə mitral requgitasiyanın (MR) yayılmasını və ağırlıq dərəcəsini öyrənmək məqsədilə tədqiqat aparılmışdır. Tədqiqatda kliniko-anamnestik metodlardan, obyektiv müayinə üsullarından isə laborator müayinə, elektrokardioqrafiya, exokardioqrafiya və koronaroqrafiyadan istifadə edilmişdir. Tədqiqat göstərmişdir ki, xəstənin kişi cinsinə mənsubluğu (66%), yaşının 67-dən çox olması, koronaroqrafiyada çoxlu damar zədələnmələrinin olması (56%), revaskulyarizasiyaya qədər 31 saatdan çox vaxt keçməsi, sol mədəciyin atım fraksiyasının 40%-dən aşağı olması mitral requrqitasiyanın inkişafı üçün prediktor hesab edilə bilər. Orta səviyyəli MR-lə assosiasiya edən faktorlara yaş (66±12 il), xəstənin kişi cinsinə mənsubluğu (62,5%, 16 nəfərdən 10-u), sol mədəciyin son diastolik ölçü indeksi (74±13 ml/m2 -dən az) və sol qulağının dilatasiyası (sol mədəciyin həcm indeksi – 52±14,8 ml/m2 ) aid edilə bilər. Müəlliflərin fikrincə, miokard infarktından sonra mitral requrgitasiyanın baş verməsi sol mədəciyin lokal və ümumi remodelləşməsi ilə əlaqədar olur. Bu proses miokard infarktının qabaqcadan məlum olan risk amillərindən asılı olmadan xəstəliyin nəticələrinə mənfi təsir göstərə bilər. Mitral requrqitasiya çox vaxt klinik əlamətlərsiz keçdiyinə görə miokard infarktı olan xəstələrdə vaxtaşırı exokardioqrafik müayinəyə ehtiyac vardır. Müayinənin aparılması mitral requrqitasiya dərəcəsinin miqdarca qiymətləndirilməsinə yönəldilməlidir. Проведено исследование, целью которого было оценить распространенность и тяжесть митральной регургитации (МР) сразу после инфаркта миокарда с подъемом сегмента ST (ИМпST) и без подъема сегмента ST (ИМбST). Методами исследования были клинико-анамнестическое обследование, объективное обследование, лабораторная диагностика, электрокардиография, эхокардиография и коронарография. Исследование показало, что предикторами развития митральной регургитации на фоне острого инфаркта миокарда являются мужской пол (66%), возраст больных старше 67 лет, многососудистое поражение по данным коронарографии (56%), время длительности до реваскуляризации более 31 часа, фракция выброса левого желудочка менее 40%. Факторами, ассоциированными с ≥ умеренной МР, были возраст (66±12), мужской пол (10 из 16 [62,5%)], низкая фракция выброса левого желудочка (ЛЖ) (39,94±7,02); длительное время до реваскуляризации (31±4, 7 ч); дилатация ЛЖ (индекс КДО 74 ± 13 мл/м 2 ) и левого предсердия (индекс объема левого предсердия: 52 ± 14,8 мл/м2). По мнению авторов митральная регургитация после инфаркта миокарда является результатом многофакторных процессов, включающих локальное и глобальное ремоделирование ЛЖ. Последовательные данные подчеркивают его неблагоприятное влияние на исходы, независимо от ранее известных показателей риска после инфаркта миокарда. Поскольку митральная регургитация часто протекает клинически бессимптомно, ее следует систематически оценивать с помощью эхокардиографии. Оценка должна включать точную количественную оценку степени митральной регургитации, чтобы лучше оценить возникающий риск.