FEATURES OF CRANIOCEREBRAL TRAUMAS OCCURRING DURING A “FALL FROM OWN HEIGHT”

Abstract

Məqalədə insanın öz boyu hündürlüyündən səth üzərinə yıxılması zamanı baş verən kəllə-beyin travmalarının xüsusiyyətləri haqqında məlumat verilmişdir. Tədqiqat işi məhkəmə-tibbi ekspertiza materialları, sorğu və ibtidai istintaq məlumatlarının təhlili əsasında aparılmışdır. Ümumilikdə 118 nəfər (1 yaşdan 85 yaşa qədər) zərərçəkmiş şəxsin öz boyu hündürlüyündən səth üzərinə yıxılması halları araşdırılmışdır. Tədqiqat zamanı canlı şəxslərin və meyitlərin məhkəmə-tibbi ekspertizası, həmçinin xəsarətlərin hansı şəraitdə baş verməsi barədə hüquq-mühafizə orqanlarının və məhkəmə-tibb ekspertlərinin etibarlı arxiv məlumatlarından istifadə edilmişdir. Alınmış nəticələrin təhlili göstərir ki, bu və ya digər növ xəsarətlərin başvermə tezliyi, əsasən, «işlək» yaş qrupunda, yəni əmək qabiliyyəti olan 20-59 yaş arası şəxslərdə daim yüksək olaraq qalır. Arxası üstə yıxılma zamanı, toqquşma nöqtəsi ənsə sümüyünün ən qalın hissəsi olan xaçabənzər hündürlük nahiyəsinə düşdükdə təkcə arxa kəllə çüxurunda deyil, həm də orta və ön kəllə çuxurlarında çoxsaylı və massiv sınıqlar törənir. Üzüüstə önə yıxılma, əsasən, alın sümüyünün, kəllə əsasının, habelə burun və çənə sümüklərinin mümkün sınıqlarına gətirib çıxarır. Eyni zamanda passiv (təcilsiz) yıxılma zamanı, alın sümüyünün sınığı, bir qayda olaraq kəllənin üz hissəsində çatların əmələ gəlməsi ilə məhdudlaşır, eləcə də əng və ya almacıq sümüyünün təcridolunmuş sınıqları müşahidə edilir. Ən çox rast gəlinən təcrid olunmuş travmalar bədənin yan və ön səthləri üzərinə – öz boyu hündürlüyündən səth üzərinə yıxılmalar zamanı (58,41%) qeydə alınmışdır. The article provides information about the characteristics of craniocerebral injuries of victims falling onto a plane from their "own height". The study was carried out on the basis of an analysis of forensic medical examination materials, examination data and preliminary investigation. A total of 118 people (from 1 year to 85 years) were examined. The study used data from forensic medical examinations of living persons and corpses, as well as reliable archival information from law enforcement agencies and forensic experts about the conditions under which bodily injuries occurred. Analysis of the findings indicates that the frequency of different types of injuries continues to be high, particularly within the age group considered as the "working" age (20-59 years). Falls onto the back can result in multiple and extensive fractures not only of the occipital bone but also of the middle and anterior cranial fossae when the point of impact is on the cruciate eminence, the thickest part of the occipital bone. Falling forward on the face mainly leads to possible fractures of the frontal bone, the base of the skull in the front and middle cranial fossa, as well as the nasal and jaw bones. At the same time, during a passive fall, the fracture of the frontal bone, as a rule, is limited by the formation of a fracture in the facial skull, as well as isolated fractures of the zygomatic or jawbones are observed. The most frequent isolated trauma was recorded during a "fall from own height” onto a plane (58.41%). В статье приведены сведения об особенностях черепно-мозговых травм, возникших при падении с высоты собственного роста на плоскость. Исследование проводилась на основе анализа материалов судебно-медицинской экспертизы, данных осмотра и предварительного расследования. Всего было обследовано 118 человек (от 1 года до 85 лет). В ходе исследования были использованы данные судебно-медицинской экспертизы живых лиц и трупов, а также достоверные архивные сведения правоохранительных органов и судебно-медицинских экспертов об условиях, при которых наступили телесные повреждения. Достоверность полученных результатов оценивали с помощью пакета программ Statistica 5.1. Анализ полученных результатов показывает, что частота встречаемости того или иного вида травматизма остается высокой, преимущественно в «рабочей» возрастной группе, то есть в трудоспособной возрастной группе (20-59 лет). При падении на спину наблюдаются множественные и массивные переломы не только задней черепной ямки, но также средней и передней черепных ямок, когда точка удара приходится на крестообразную возвышению – самую толстую часть затылочной кости. Падение вперед лицом в основном приводит к возможным переломам лобной кости, основания черепа в передней и средней черепных ямках, а также костей носа и челюсти. В то же время при пассивном падении перелом лобной кости, как правило, ограничивается образованием трещины лицевого черепа, а также наблюдаются изолированные переломы подвздошной или скуловой костей. Наиболее частая изолированная травма зафиксирована в 58,41% всех случаев смертельных травм в результате падения на боковую и переднюю поверхности тела «с высоты собственного роста».