Abstract
Проведено исследование с целью разработки индивидуализированной тактики лечения и уточнения места эндовидеолапароскопического метода в лечении острой спаечной непроходимости кишечника. Проанализированы результаты лечения 80 пациентов, оперированных по поводу острой спаечной непроходимости кишечника, разделённых на две группы: группу сравнения составили 43 пациента, оперированные из лапаротомного доступа; основную группу – 37 пациентов, которым применялся предлагаемый лечебно-диагностический подход. У всех пациентов выполнена интубация тонкой кишки с последующим проведением декомпрессии, внутрикишечного лаважа, селективной деконтаминации, энтеросорбции, энтерального зондового питания. При оценке результатов лечения пациентов обеих исследуемых групп установлено, что лапароскопическая методика является приоритетной. Перистальтика у больных второй группы восстанавливалась быстрее почти в 2 раза. Лейкоцитарный индекс интоксикации и С-реактивный белок крови нормализовались на пятые сутки до 0,5 и 110,3 мг/л соответственно. Послеоперационных осложнений у больных первой группы было 15, во второй 5, а летальность составила 7,0% и 2,7% соответственно. На протяжении двух лет после операций, рецидивов спаечной болезни брюшины в первой группе было 35,3%, во второй 5,4%.
Məqalədə bitişmələrin törətdiyi kəskin bağırsaq keçməzliyinin müalicə taktikasını fərqləndirmək və müalicə prosesində endovideolaparoskopik metodun rolunu aydınlaşdırmaq məqsədilə aparılmış tədqiqat işi haqqında məlumat verilir. Kəskin bitişmə keçməzliyi olan 2 qrupa bölünmüş 80 xəstənin müalicəsinin nəticələri araşdırılmışdır. Laparotomik yolla əməliyyat icra olunmuş 43 xəstə müqayisə qrupuna, təklif edilən diaqnostika-müalicə üsulunun tətbiqi ilə müalicə almış 37 xəstə əsas qrupa daxil edilmişdir. Bütün xəstələrdə nazik bağırsaq intubasiya edilmiş və bundan sonra dekompressiya, bağırsaqdaxili möhtəviyyatın selektiv dekontaminasiyası, enterosorbsiya, enteral zond vasitəsilə qidalandırılma aparılmışdır. Hər iki qrupdan olan pasiyentlərin müalicəsinin nəticələrini qiymətləndirdikdə aydın olmuşdur ki, laparoskopik metodun laparotomiyaya nisbətən müəyyən üstünlükləri vardır. İkinci qrupdakı xəstələrdə bağırsaq profilaktikası təxminən 2 dəfə sürətlə bərpa olunmuşdur. Leykositar intoksikasiya indeksi və qanda C-reaktiv zülalın qatılığı 5-ci günə qədər normallaşaraq müvafiq surətdə 0,5-ə və 110,3 mq/ml-ə bərabər olmuşdur. Birinci qrupun xəstələrindən 15 nəfərdə, ikinci qrupda isə 5 nəfərdə postoperasion ağırlaşma olmuş, letal nəticə isə müvafiq olaraq 7,0% və 2,7% müşahidə edilmişdir. Əməliyyatdan sonrakı 2 il ərzində birinci qrupda xəstələrin 35,3%-də, ikinci qrupda isə 5,4%-də bitişmə xəstəliyi residiv vermişdir.
The study was conducted to develop an individualized treatment tactics and clarify the place of the endovideolaparoscopic method in the treatment of acute adhesive intestinal obstruction. The results of treatment of 80 patients operated on for acute intestinal adhesive obstruction, divided into two groups, were analyzed: - Comparisons included 43 patients operated on from laparotomy access; - the main – 37, which used the proposed therapeutic and diagnostic approach. All patients underwent the small intestine intubation, followed by decompression, intraintestinal lavage, selective decontamination, enterosorption, enteral tube feeding. When evaluating the results of treatment of patients of both groups studied, laparoscopic technique was established as a priority. Peristalsis in patients of the second group was restored almost 2 times faster. The leukocyte index of intoxication and C-reactive blood protein returned to normal on the fifth day to 0.5 and 110.3 mg / ml, respectively. Postoperative complications in patients of the first group were 15, in the second 5, and mortality was 7.0% and 2.7%, respectively. For two years after surgery, recurrence of peritoneal adhesive disease in the first group was 35.3%, in the second 5.4%.
Publisher
Azerbaijan Medical Journal