NÜKLEER ENERJİ POLİTİKALARI EKSENİNDE TÜRKİYE’NİN İLK NÜKLEER GÜÇ SANTRALİ: AKKUYU ve İNŞA FAALİYETLERİ

Abstract

Dünya genelinde enerji ihtiyaçlarının karşılanması için farklı tedarik yöntemleri uygulanmaktadır. Bunlar arasında ağırlıklı olarak fosil enerji kaynakları başı çekmekte olup, doğal enerji kaynakları olan su, güneş ve havadan da yararlanılmaktadır. Diğer bir enerji temin yolu ise nükleer güç santralleridir. Uranyumun 18. yüzyılda keşfi ve 20. yüzyılda atomun parçalanmasının ardından ortaya çıkan nükleer santraller, özellikle Kıta Avrupası’nda, Amerika Birleşik Devletleri ve Rusya’da yaygın olarak kurulmaya başladı. Türkiye’de ise nükleer enerji üzerine ilk ciddi girişim 27 Ağustos 1956 tarihinde Atom Enerjisi Komisyonu’nun kurulması ile gerçekleşti. 1957 yılında Birleşmiş Milletlere bağlı Uluslararası Atom Enerjisi Ajansı’na üye olundu. Türkiye’de nükleer güç denemeleri ise 1960 yılında başladı ve bir nükleer santral inşa çalışmalarına başlandı. İstanbul Küçükçekmece’de 1962 yılında 1 MW gücünde bir araştırma reaktörü faaliyete geçti. 1972 yılında Türkiye Elektrik Kurumu’na bağlı olarak Nükleer Enerji Dairesi açıldı. Nükleer güç santralinin kurulması için 1977, 1983 ve 1996 yıllarında ihaleye çıkıldı. Ancak çeşitli nedenlerden dolayı bu girişimler sonuçsuz kaldı. 2000’li yıllardaki yeni girişimler sonucu Mersin’e bağlı Akkuyu’da bir nükleer güç santralinin kurulması için Türkiye ile Rusya arasında Ankara’da 12 Mayıs 2010 tarihinde “Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile Rusya Federasyonu Hükümeti Arasında Türkiye Cumhuriyeti’nde Akkuyu Sahası’nda Bir Nükleer Güç Santralinin Tesisine ve İşletimine Dair İşbirliğine İlişkin Anlaşma” imzalandı. Buna göre Akkuyu’da kurulu gücü 4800 MW olan dört reaktör inşa edilecekti. Bu çalışma ile Türkiye’nin ilk nükleer güç santrali olan Akkuyu Nükleer Güç Santrali’nin inşa süreci ele alınmıştır.