Öğretmen Görüşlerine Göre Viyana'da Türkçe Öğretiminin Sorunları ve Çözüm Önerileri

Abstract

Bu araştırmada Avusturya/Viyana'da yaşayan Türk çocukların Türkçe dil becerileri, söz varlıkları ve dil bilgisi durumları ile Viyana'da Türkçe öğretiminin niteliklerini tespit etmek amaçlanmıştır. Araştırmada yöntem olarak olgubilim (fenomenoloji) kullanılmıştır. Araştırma grubu amaçlı örnekleme yöntemlerinden ölçüt örnekleme kullanılarak, STK'larda görev yapan ve derslerini Türkçe işleyen 9 öğretmenden oluşturulmuştur. Veri toplama aracı olarak “yapılandırılmış görüşme” kullanılmıştır. Toplanan veriler içerik analizi ile incelenmiş, oluşturulan temalar betimsel analiz yapılarak yorumlanmıştır. Katılımcılardan elde edilen verilere göre Viyana'da yaşayan Türk çocukların Türkçe dil becerilerinde yazma becerisi, en sıkıntılı beceri olarak tespit edilmiştir. Konuşma becerisinde en çok “kod aktarımı”na rastlanmıştır. Konuşmada yöresel ağız ve Almanca aksan da sık karşılaşılan sorunlardandır. Dinleme becerisinde ise çocukların, genelde dinlediklerini anlamadıkları dile getirilmektedir. Okuma becerisinde çocuklar genelde okumaya yeni geçmiş gibi yavaş ve heceleyerek okumaktadır. Dil becerilerinde ortak görülen durum “yerel dilin etkisi”dir. Çocukların sınırlı söz varlığı, dil becerilerini de olumsuz etkilemektedir. Özellikle mecaz ifadeler, deyim ve atasözleri söz varlıklarında çok az yer bulmakta ve anlaşılmamaktadır. Dil bilgisi konusunda genel olarak yapılan hatalar, yerel dilin etkisinden kaynaklanmaktadır. Almanca harflerle ve Almanca dil bilgisine göre cümle kurma bunlara en bariz örnektir. Katılımcılardan alınan verilere göre bu sıkıntıların ardındaki nedenler; Avusturya/Viyana'da ana dili ve Türkçe eğitiminin nitelikleri; aile, çevre, eğitmen ve STK'ların bu durum karşısındaki tavır ve tutumları olarak tespit edilmiştir.