Do Armies Just Fight? Turkish, US and Russian Armies in the Context of New Missions

Abstract

Tarihsel süreç boyunca ordular için her zaman var olan dönüşüm, Soğuk Savaş’ın sona erişiyle birlikte farklı bir yöne evirilmiş, devletler için değişen güvenlik tehditlerine karşı konvansiyonel ordu anlayışının yeterli düzeyde karşılık veremeyeceği anlaşılmıştır. Bu durum ortaya çıkan yeni tehditlere ve görev türlerine uygun şekilde orduların yeniden yapılanması gerekliliğini ortaya çıkarmıştır. Bu çalışmada; Soğuk Savaş’ın sona erişiyle birlikte ordudaki değişim sonucu ortaya çıkan ve askeri sosyoloji disiplinin konusu olan silahlı kuvvetlerde yeni görevler ABD, Rusya, Türkiye ülkeleri üzerinden tartışılmaktadır. Çalışmanın temel problemi ise Soğuk Savaş döneminin iki bloğuna dâhil olan devletlerin bunlara uygun askeri kurumsallaşma ve uygulamaları gündemlerine alırken, yeni dönemde bu işleyişin nasıl gerçekleşeceğidir. Problemin ortaya konuluş şekline göre seçilen üç ülkenin uygun olduğu düşünülmektedir. Geleneksel görüşün tersine orduların tek işlevinin savaşmak olmadığı yeni dönemde farklı işlev kazandıkları aynı zamanda eskinin katı bloklarına uygun şekilde ayrışan askeri anlayışların tersine ülkelerin birbiriyle oldukça benzeyen yeni görevler ve kurumsal yapılar oluşturduğu iddia edilmektir. Türkçe literatürde orduların dönüşümlerinin doğrudan sonucu olarak ortaya çıkan yeni görevlere dair çalışmalar yok denecek kadar azdır. Bu nedenle çalışmanın askeri sosyoloji literatürüne özgün katkılar sağlayacağı umulmaktadır.