ความชุก ปัจจัยที่เกี่ยวข้อง และปัจจัยที่มีผลต่อการเข้ารับการรักษาภาวะซึมเศร้าในนักศึกษาแพทย์ชั้นคลินิก โรงพยาบาลแห่งหนึ่งในภาคใต้ของประเทศไทย

Abstract

บทนำ: ภาวะซึมเศร้าเป็นปัญหาสุขภาพจิตที่สำคัญในนักศึกษาแพทย์ ส่งผลต่อประสิทธิภาพในการเรียน คุณภาพการดูแลผู้ป่วย ความปลอดภัยของผู้ป่วย และยังเป็นสาเหตุหลักในการฆ่าตัวตายอีกด้วย วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาความชุก ปัจจัยที่เกี่ยวข้อง และปัจจัยที่มีผลต่อการเข้ารับการรักษาภาวะซึมเศร้า วิธีการศึกษา: การศึกษาภาคตัดขวางในกลุ่มตัวอย่างนักศึกษาแพทย์ชั้นคลินิก ชั้นปีที่ 4 ถึง 6 ศูนย์แพทยศาสตรศึกษาชั้นคลินิก โรงพยาบาลมหาราชนครศรีธรรมราช ในช่วงเดือนธันวาคม พ.ศ. 2565 จำนวน 96 คน เก็บข้อมูลจากแบบสอบถามเพื่อประเมินภาวะซึมเศร้า (9-item Patient Health Questionnaire, PHQ-9) การวิเคราะห์ความสัมพันธ์กับปัจจัยต่าง ๆ ใช้การวิเคราะห์การถดถอยพหุแบบโลจิสติก และสอบถามปัจจัยที่ทำให้ไม่เลือกเข้ารับการรักษาในนักศึกษาแพทย์ที่มีภาวะซึมเศร้า ผลการศึกษา: กลุ่มตัวอย่างทั้งหมด จำนวน 96 คน ตอบแบบสอบถาม คิดเป็นร้อยละ 91.67 (88/96) พบความชุกภาวะซึมเศร้า คิดเป็นร้อยละ 42 (37/88) ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเกิดภาวะซึมเศร้า ได้แก่ เพศหญิง (Adjusted OR, 11.36; 95% CI, 2.21 - 46.51) การศึกษาอยู่ในรายวิชาหลัก (Adjusted OR, 6.89; 95% CI, 1.82 - 26.09) และการได้รับข้อมูลไม่เพียงพอของการติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 หรือโรคโควิด 19 (Adjusted OR, 6.21; 95% CI, 1.58 - 23.81) นักศึกษาแพทย์ที่มีภาวะซึมเศร้า จำนวน 9 คน เลือกไม่เข้ารับการรักษา เนื่องจากรูปแบบการให้บริการไม่เหมาะสม สรุป: นักศึกษาแพทย์ร้อยละ 42 มีภาวะซึมเศร้า ปัจจัยที่สัมพันธ์กับภาวะซึมเศร้าได้แก่ เพศหญิง การศึกษาอยู่ในรายวิชาหลัก และการได้รับข้อมูลไม่เพียงพอของโรคโควิด 19