Genç İşsizliği ve Dijitalleşme İlişkisi

Abstract

Genç nüfusta yaşanan işsizlik sorunu sadece ekonomik değil sosyo-kültürel neticeleri de beraberinde taşıyan bir olgudur. Gençlerin yaşadığı işsizlik hem ekonomik büyümeyi hem de sosyal yapıyı tehlikeye sokma potansiyeli barındırdığından giderek daha fazla tartışılan bir konudur. Hem gelişmiş hem gelişmekte olan ülkeler bakımından gençlerin istihdam edilebilmesini sağlayacak kuralları koyan ve uygulayan kamu otoritesinin bu konudaki düzenleme ve denetleme görevleri daha da önem kazanmaktadır. Soğuk Savaş sonrasında yaşanan ekonomik dönüşüm ve değişimler istihdam yapısını ve mesleki yeterlilikleri de etkilemiş çok sayıda yeni iş alanları yaratmıştır. Özellikle teknolojinin değişim hızının artmasıyla iş yapış ve istihdam modelleri farklı bir yöne evrilmiştir. 2020’deki küresel pandemi, öncesinde oldukça kısıtlı gruplarda ve sınırlı sektörlerde uygulama alanı bulunan farklı çalışma modellerinin yaygınlaşmasını süratlendirmiştir. İnternetin hayatın vazgeçilmez olguları arasında yerini almasıyla hem sosyal hem de ekonomik hayatta fiziksel bağlılıktan kopmak mümkün hale gelmiştir. Bu durum özellikle nitelikli işgücünün dijitalleşmenin nimetlerin faydalanabilmesinin yolunu açarken beceri ve eğitim düzeyi düşük genç nüfusun iş bulma olanaklarını kısıtlayıcı sonuçları da beraberinde getirmektedir. Genç işsizliği sorunu ile dijitalleşme ilişkisinin değerlendirilmesi, genç nüfusun gelecekteki ekonomik potansiyelinin artırılmasına yardımcı olabileceği gibi, sosyal adaletin sağlanmasına da katkı sağlayabilecektir. Bu çalışmada genç işsizliği ile dijitalleşme kavramlarının ilişkisi açıklanarak dijitalleşmenin genç işsizliğini azaltma potansiyeli değerlendirilecektir.