İç Turizmdeki Pandemi Etkisinin Kümelenme Analizi Kullanılarak İncelenmesi: Türkiye Örneği

Abstract

Bu çalışmada, belediye ve bakanlık belgeli tesislere gelen yerli turistlere ilişkin istatistikler, mekânsal istatistik yöntemlerine göre incelenmiştir. 2018, 2020 ve 2022 yılları esas alınarak pandemi sürecinin iç turizmdeki etkisi ortaya konulmuştur. Verilerin mekânsal dağılımını belirleyebilmek için küresel ve yerel olarak Moran’s I yöntemleri kullanılarak mekânsal otokorelasyon analizi yapılmıştır. İlçe ölçeğinde gerçekleştirilen analiz sonucunda, pandeminin tercih edilen turizm mekânlarında, yerli turistler özelinde belirgin bir değişime sebep olmadığı ortaya konulmuştur. Salgın dönemi ve salgın sonrasındaki dönemde sıklıkla ifade edilen radikal değişiklik söylemleri en azından bu süreler içerisinde istatistiksel olarak gerçekleşmemiştir. Ancak değişim uzun bir zaman dilimine ihtiyaç duymaktadır. Yaşanan krizler sektörü etkilediği gibi turistlerin tercihlerini de etkilemektedir. Risk ve krizleri azaltmak, planlamaların yapılması, sürdürülebilir turizm gelişiminin sağlanması, ekonomik, sosyal ve çevresel sonuçları izlemek için turist tutum ve davranışlarını takip etmek önem arz etmektedir. Bundan dolayı çalışmada coğrafi kümelenme eğilimi değerlendirilmiştir. Sonuçlar, Türkiye’de iç turizmin giderek daha fazla fark edilir hale gelen coğrafi kümelenme eğiliminde olduğunu ortaya koymaktadır.