Performans Sporunu Bırakan Ergen Bireylerin Bu Süreçte Yaşadıkları Deneyimlerin Ebeveyn Perspektifinden Değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı, ülkemizde performans sporu yapmak üzere yetiştirilen çocuk ve genç sporcuların sporu bırakma sürecine giden aşamalarda yaşadıklarını Yol‐Amaç Liderlik Teorisi bağlamında ebeveyn perspektifinden değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Bu çalışma nitel araştırma modellerinden fenomenoloji deseni ile gerçekleştirilmiştir. Çalışma grubu amaçlı örneklem yöntemiyle belirlenmiş, ölçüt (kriter) örnekleme tekniği tercih edilmiştir. Veriler yapılandırılmamış görüşme formu kullanılarak elde edilmiştir. Araştırmada elde edilen veriler betimsel analiz yöntemiyle çözümlenmiştir. Bulgular: Çalışma sonucunda 7 kategoriye ait bulgu elde edilmiştir. Bu bulgular, ergen bireylerin spor hayatına ait bulgular, spor başlangıç ve branş tercihi ile ilgili bulgular, sporcu velisi olmak ile ilgili bulgular, sporcu velisi olmanın sonlanması ile bulgular, ebeveyn perspektifinden ergen bireylerin sporu bırakma nedenleri ile ilgili bulgular, sporu bırakma süreci ile ilgili bulgular, performans sporu sonrası rekreasyonel hayat ile ilgili bulgular olarak sıralanmaktadır. Sonuç: Sonuç olarak sporu bırakma kararının gözden geçirilmesi için uzmanlardan destek alınmıyor olması, yaşanılan sorunların çözümsüz kalmasına sebep olduğunu çalışmamızdan ortaya çıkmıştır. Katılımcı çocukları, rekreasyonel olarak bile aynı spor branşına geri dönmemiştir. Belki de kolaylıkla aşılabilecek sorunların, hayat boyu hatırlanacak sporu bırakma sürecinin mimarı olduğunu düşünüyoruz. Ebeveynlerin, çocukları sporu bırakma aşamasına gelmeden yapılan sporun devamlılığı için liderlik eğitimleri alması gerektiği çalışmamız sonucunda ortaya çıkmaktadır. Akademik ve sportif başarı isteği arasında seçim yapmak zorunda bırakan ülke eğitim ve spor politikalaları ebeveynlerin çocuklarını yarışmacı sporcu olarak devam etmesi konusunda isteksiz davranmasına da sebep olduğunu çalışmamızda çıkan bir diğer sonuçtur.Türkiye’de sporu erken yaşta bırakan çocukların ebeveynleri ile yapılan çalışmalar kısıtlıdır. Bu nedenle örneklem şeçimi açısından güçlü bir çalışma olduğu düşünülmektedir.