Abstract
Mechanizmy językowe jako źródło humoru w wybranych żartach słownych. Analiza figur stylistycznych i mechanizmów pragmatycznych
W poniższym artykule podjęto próbę analizy niektórych mechanizmów językowych występujących w wybranych angielskich dowcipach słownych lub językowych. Badania skupiają się na wybranych figurach stylistycznych i pragmatycznych mechanizmach, które przyczyniają się do tworzenia kontekstów humorystycznych. Badanie opiera się na korpusie różnych dowcipów językowych, których tematyka jest różna. Mechanizmy językowe, które decydują o śmieszności analizowanych dowcipów, zostaną przeanalizowane z pragmatycznego i retorycznego punktu widzenia. Pragmatycznie będziemy szukać przykładów opartych na implikacjach, założeniach, naruszaniu maksym, implikaturach. Stylistycznie lub retorycznie nasza analiza będzie dotyczyć występowania różnych środków stylistycznych, takich jak hiperbola, aluzja, aliteracja, eufemizm, frazeologia, ironia, wyrażenia potoczne, anafora, katafora, porównanie, kalambury, metafora, metonimia. Postaramy się ustalić, jakie mechanizmy pragmatyczne i jakie środki retoryczne występują w dowcipach najczęściej.
Publisher
Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Lodzi
Reference9 articles.
1. Attardo S. (1994), Linguistic theories of Humor, Berlin.
2. Brzozowska D. (2000), O dowcipach polskich i angielskich, Opole.
3. Grice H.P. (1975), Logic and Conversation, [in:] P. Cole, J.L. Morgan (eds.), Syntax and Semantics, vol. 3, New York.
4. Jay T. (1999), Why we curse: A neuro-psycho-social theory of speech, Philadelphia–Amsterdam, http://www.stanford.edu/class/linguist1/Rdgs/jay00.pdf [accessed: 13.12.2023].
5. McLoughlin D. (1997), Humour in a second language – the problems for advanced learners, http://jomynard.tripod.com/d_mphil.html [accessed: 13.12.2023].