Affiliation:
1. SÜLEYMAN DEMİREL ÜNİVERSİTESİ
Abstract
Dijital teknolojilerin boş zaman değerlendirme etkinlikleri çerçevesinde gerçekleşen sosyal etkileşimler üzerindeki etkisinin her geçen gün artması, boş zaman sosyolojisinin kapsamının iletişim süreçlerini de kapsayacak şekilde genişletilmesi gerekliliğini ortaya çıkarmaktadır. İletişim süreçlerinin dijitalleşmesinin boş zaman sosyolojisi alanı üzerindeki etkilerinin keşfedilmesinin amaçlandığı bu çalışma kapsamında; iletişim süreçlerindeki dönüşümün boş zaman üzerindeki etkilerini ele alan iletişim çalışmaları, sosyoloji ve boş zaman çalışmaları disiplinlerinde gerçekleştirilmiş olan çalışmalar kapsamlı bir alanyazın taraması ışığında sentezlenmektedir. Bu doğrultuda öncelikle geleneksel iletişim yöntemlerinden sosyal medya gibi dijital platformlara doğru yaşanan değişimin ortaya çıkardığı sonuçlar irdelenmekte, dijitalleşme sonucunda iletişim süreçlerinde yaşanan hız ve erişim artışının yanı sıra ortaya çıkan zorluklar ortaya konulmaktadır. İkinci bölümde boş zamanın dijital ortamda değerlendirilmesi ve dijital çağa özgü çeşitli sorunlar da dâhil olmak üzere dijitalleşmenin toplum ve boş zaman üzerindeki etkileri mercek altına alınmaktadır. Çalışmanın son bölümünde ise dijital iletişimin yaygınlaşmasının dijital boş zaman alanı üzerindeki dönüştürücü etkileri incelenmekte, bu bağlamda boş zaman sosyolojisi alanının dijital çağda nasıl yeniden yapılandırıldığı gözler önüne serilmektedir. Dijital çağda yaşanan teknolojik gelişmeler; boş zaman sosyolojisi alanında sanal etkileşimlerin, dijital eşitsizliğin, oyun deneyimlerinin, dijital boş zaman ve sosyal medyanın etkilerinin derinlemesine incelenmesi doğrultusunda yeni kuramsal çalışmaların gerçekleştirilmesini gerekli hale getirmektedir. Boş zaman ve dijitalleşme olguları arasındaki etkileşimsel ilişkinin kapsamlı bir şekilde anlaşılması ve boş zamanın sürdürülebilirliğinin sağlanması bağlamında daha etkili stratejilerin ortaya konulması noktasında; iletişim, sosyoloji, turizm ve teknoloji alanlarının bir araya getirildiği disiplinler arası yaklaşımın benimsenmesi oldukça mühim bir husus olarak karşımıza çıkmaktadır.
Reference109 articles.
1. Adeyemi, A., & Ise-Oluwa Ige, I. (2022). Exploring digital media as a technology tool for leisure among Nigerian university students. International Journal of the Sociology of Leisure, 5(4), 489-503. https://doi.org/10.1007/s41978-022-00119-5
2. Aguilera-Carnerero, C., & Azeez, A. H. (2016). ‘Islamonausea, not Islamophobia’: The many faces of cyber hate speech. Journal of Arab & Muslim Media Research, 9(1), 21-40. https://doi.org/10.1386/jammr.9.1.21_1
3. Ahad, A. D., & Lim, S. M. A. (2014). Convenience or nuisance?: The ‘WhatsApp’dilemma. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 155, 189-196. https://doi.org/10.1016/j.sbspro.2014.10.278
4. Albrechtslund, A. M., & Albrechtslund, A. (2014). Social media as leisure culture. First Monday, 19(4). https://doi.org/10.5210/fm.v19i4.4877
5. Asimah, V. K., Hurriyati, R., Gaffar, V., & Wibowo, L. A. (2022). Virtual leisure and recreation reality and well-being during COVID-19 pandemic-the future of Ghana tourism: Does technological self-efficacy matter? African Journal of Hospitality, Tourism and Leisure, 11(6), 1860-1877. https://doi.org/10.46222/ajhtl.19770720.329