EVSİZLİK SORUNUNA İNSANİ BİR BAKIŞ VE ÇÖZÜM ÖNERİSİ: ''ÖNCE KONUT YAKLAŞIMI''

Abstract

Barınma, doğuştan gelen ve bireylerin sahip olduğu en temel ekonomik ve sosyal insan haklarından birisidir. Bireyin iyilik hali ve refahı düzeyinin temel belirteçlerinden biri olan barınma koşulları bu nedenle sosyal devlet tarafından sosyal politikalar aracılığıyla korunarak geliştirilmeye çalışılmaktadır. Özellikle fiziksel veya zihinsel engel sebebiyle gelir ve refah hizmetlerinden yeterince faydalanamayan fertlerin temel bir insan hakkı olan barınmaya ulaşabilmeleri sosyal devletlerinin temel gayelerinden bir tanesini oluşturmaktadır. Çalışma kapsamında ruh sağlığı sorunları olan bireylere barınma imkânı sunmayı amaçlayan “Önce Konut” politikası incelenerek ülkemiz için hak temelli politika önerileri kurgulanmıştır. Bu kapsamda literatür taraması yapılmış olup TÜİK Gelir Yaşam Koşulları Araştırması kapsamında Türkiye’de ruhsal veya fiziksel hastalıklardan muzdarip olan bireylerin barınma koşulları incelenmiştir. Gerçekleştirilen analizler ile anılan grubun sağlıklı kişilerden daha yoksul olduğu, daha düşük gelir gruplarında yer aldıkları, barınma koşullarının sağlıklı bireylere göre daha kötü olduğu sonuçlarına ulaşılmıştır. Kendisini bir “sosyal devlet” olarak tanımlayan ülkemizde dezavantajlı grupların barınma hakkının insani bir karşılıkla gerçekleştirilmesi için yeni politika/uygulamalara ihtiyaç duydulduğu aksi halde bu gruplarda yoksulluğa bağlı sosyal dışlanmanın toplumsal refahı tehdit eder düzeye ulaşabileceği intibasına ulaşılmıştır.