COVID-19 Pandemisinin Tıp Öğrencilerinin Fiziksel Aktivite Düzeyleri Üzerine Etkisi

Abstract

Arkaplan: COVID-19 pandemisinin hemen her alanda olduğu gibi tıp eğitimi üzerine de önemli etkileri oldu. Hastalığın yayılımını önlemek için çeşitli kısıtlamalar uygulandı. Yüz yüze eğitim hızla online platforma taşındı. Üniversite kampüsleri boşaltıldı ve öğrenciler evlerine gönderildi. Yaşanan sürecin öğrencilerin fiziksel aktivite düzeyleri üzerinde de etkili olduğu düşünülmektedir. Bu çalışmada, COVID-19 pandemisi ve online eğitim sürecinde tıp öğrencilerinin fiziksel aktivite düzeylerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Tıp fakültesi üçüncü sınıf öğrencilerinin dahil edildiği kesitsel bir çalışma yapıldı. Veriler 07- 21 Haziran 2021 tarihleri arasında çevrimiçi bir anket yoluyla toplandı. Çalışmaya katılım için gönüllülük esas alındı. Veri toplama aracı olarak kısa bir sosyo-demografik bilgi formu ile Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi-Kısa Formu (IPAQ-SF)’nun Türkçe versiyonu kullanıldı. Bulgular: Çalışma için 79 öğrenci gönüllü oldu. Öğrencilerin yaş ortalaması 21.7 ± 4.1 ve 45’i (57%) kadındı. Öğrencilerin ekran başında geçirdikleri süre günlük ortalama 6.0±3.4 saatti. Öğrencilerin %49.4’ü (n=39) pandemi döneminde daha fazla yemekte, %68.4’ü (n=54) daha az fiziksel aktivite yapmaktaydı. Öğrencilerin 16’sının (n=%20.3) vücut kitle indeksi normalin üzerindeydi. Pandemi döneminde öğrencilerin ortalama kiloları 66.9±14.6 kg, vücut kitle indeksleri ise 22.4±4.1 kg/m2 idi. Öğrencilerin şimdiki kiloları pandemi öncesi döneme göre bir miktar artmış olsa da (sırasıyla 66.9±14.6, 66.5 ±13.4), vücut kitle indekslerinde anlamlı bir değişiklik yoktu (z=-0.80, p=0.936). Şiddetli fiziksel aktivite puanı ortalama 664.5±1233.7, orta fiziksel aktivite puanı ortalama 290.7±405.6, yürüme puanı ortalama 702.6±626.9 idi. Katılımcıların toplam fiziksel aktivite puanı ortalamaları 1657.9±1498.9 idi. Öğrencilerin %51.8’i (n=41) şiddetli fiziksel aktivite yapmazken, %39’u (n=31) orta fiziksel aktivite yapmıyordu. Kadın ve erkek öğrenciler arasında fiziksel aktivite düzeyleri açısından anlamlı bir fark yoktu (χ2=3.483, p=0.175). Anne ve babanın eğitim durumu ile öğrencilerin fiziksel aktivite düzeyleri arasında istatistiksel anlamlı bir ilişki saptanmadı (sırasıyla χ2=1.063, p=0.900 ve χ2=2.027, p=0.731). Sonuçlar: COVID-19 pandemisi döneminde tıp öğrencilerinin fiziksel aktivite düzeyleri yetersizdir. Öğrencilerin fiziksel aktivite düzeylerini arttıracak halk sağlığı önlemleri hayata geçirilmeli, gerekli eğitim, destek ve fırsat sağlanmalıdır.