GENTAMİSİN YÜKLÜ POLİ(VİNİL ALKOL)/JELATİN NANOFİBERLERİN ELEKTROEĞİRME YÖNTEMİYLE YARA ÖRTÜSÜ MALZEMESİ OLARAK ÜRETİLMESİ

Abstract

İyi antimikrobiyal performansa ve cilt yenileme kabiliyetine sahip nanofiber polimer yapı iskelelerine dayalı yara örtüleri, yara enfeksiyonunu önlemek ve yara iyileşmesini hızlandırmak için umut verici seçeneklerdir. Bu çalışmada, yara örtüsü uygulamaları için Gentamisin (GEN) yüklü polivinil alkol ve jelatin (PVA/JEL) nanofiberleri elektroeğirme yöntemi ile başarıyla üretilmiştir. Üretilen nanofiberlerin mekanik mukavemetini arttırmak ve hızlı bozulmalarını önlemek için glutaraldehit (GA) buharı ile çapraz bağlama yapılmıştır. Nanofiberlerin taramalı elektron mikroskobu (SEM) görüntüleri incelendiğinde, boncuksuz düzgün bir yapıya sahip oldukları ve yüzeyde ilaç kristalleri ve kümeleri görülmediği gözlemlendi. Ayrıca PVA/JEL, PVA/JEL/0.25GEN ve PVA/JEL/0.5GEN nanofiberlerinin ortalama çapları sırasıyla 278±40 nm, 373± 68 nm ve 493± 105 nm olarak ölçüldü. Nanofiber içerisindeki ilaç miktarındaki artış fiber çaplarında az bir artışa neden olsa da fiber morfolojilerini olumsuz etkilememiştir. Fourier-dönüşümlü kızılötesi spektroskopisi (FTIR) ile PVA, JEL ve GEN arasındaki etkileşim kanıtlanmıştır. Çekme testine göre, PVA/JEL nanofiberi, 6.31 ± 0.23 MPa' lık bir gerilme mukavemetine sahiptir. Ağırlıkça %0.25 ve %0.5 GEN, bu PVA/JEL nanofiberlerine ayrı ayrı yüklendiğinde, gerilme mukavemetleri sırasıyla 4.30 ± 0.58 ve 3.95 ± 0.24 MPa idi. GEN miktarı arttıkça mekanik mukavemetinin saf nanofibere göre zayıfladığı gözlemlenmiştir. Antimikrobiyal aktivite sonuçlarına bakıldığında, PVA/JEL/0.25GEN nanofiberinde herhangi bir antibakteriyel etki görülmezken PVA/JEL/0.5GEN nanofiberinde antibakteriyel etki görülmüştür. Antibakteriyel etki görülen PVA/JEL/0.5GEN nanofiberinde ilaç salım çalışmaları gerçekleştirilmiştir. İlaç salım sonuçlarına göre, GEN' in nanofiberden 264 saate kadar uzayan bir salım profili sergilediği gözlemlenmiştir. Tüm sonuçlar değerlendirildiğinde, GEN içeren nanofiberler, doku mühendisliği ve yara örtüsü uygulamalarında umut verici bir potansiyele sahip olabilir.