Yapılandırmacılık ve Empirizmde Zihin Yapılanması

Abstract

Zihin insani varoluşun temelidir. Zihnin içerik kazanması ve gelişmesi ise eğitim ile mümkündür. Eğitim bir olgu olarak çeşitli kuramlarla açıklanmıştır. Yapılandırmacılık ve özellikle bilişsel yapılandırmacılık kuramı zihin ile eğitimi birlikte yorumlaması bakımından önemlidir. Ancak bilişsel yapılandırmacılık bir eğitim görüşü ve bir teori olarak eğitim alanında ortaya çıkmış olsa bile, felsefe tarihinde izi sürülerek zihin ya da eğitim üzerine düşünen filozoflarda da bir kökeninin olup olmadığına bakıldığında empirizmle birtakım benzerlikler taşıdığını görmek mümkündür. Empirizmin betimlediği şekilde zihin ve işlevleri ile bilişsel yapılandırmacılığın zihin temelli eğitim anlayışında zihnin iç işleyişi bakımından benzerlikler olduğu dikkat çekicidir. Bu nedenle bilişsel yapılandırmacılığın köklerini, empirist felsefenin gelişim sürecinde aramak onun hem tarihselliği olarak hem de tezlerinin temellendirilmesi bakımından önemlidir. Bu makalede bilişsel yapılandırmacılık üzerinde yeniden düşünülmesi, onun kapsamının yeniden tartışılması, böylece bu kuramın derinleştirilmesi hedeflenmiştir. Bu manada yapılması gereken şey, eğitim hakkındaki temel kabullerden farklı bir yol izleyen bilişsel yapılandırmacılık kuramının ayrıntılı bir analizini yapmak ve buradan hareketle zihni önceleyen iki empirist filozofun düşüncelerini analiz etmektir. Bunun sonucunda, empirizmin betimlediği şekilde zihin ve işlevleri ile bilişsel yapılandırmacılığın zihin temelli eğitim anlayışında zihnin iç işleyişi bakımından benzerlik olup olmadığı sorularına cevap aranacaktır. Aynı zamanda olası benzerliklerin farklı sonuçları değerlendirilecektir.