Ways of Knowıng in Nursıng; Spiritual Knowing

Abstract

Hemşirelik kendine özgü felsefesi ve teorisi olan uygulama ve araştırmaya dayalı bir disiplindir. Hemşirelik disiplinine özgü bilgi çağdaş hemşirelik anlayışı doğrultusunda doğa bilimleri ve sosyal bilimler tarafından kullanılan araştırma yöntemleri ile oluşturulmaktadır. Hemşirelik uygulamalarında bilimsel bilgi Florence Nightingale ile kullanılmaya başlanmış, hemşireler bireylere bütüncül bakım sunabilmek için farklı bilme yollarından yararlanmıştır. Hemşirelerin uygulamalarında kullandıkları bilme yolları Carper tarafından ampirik, estetik, etik ve kişisel bilme şeklinde ifade edilmiş, Chinn ve Kramer ise bu dört bilme yöntemine ek olarak özgürleştirici bilmeyi tanımlamıştır. Hemşirelik uygulamalarında ampirik bilme, araştırmalar yoluyla bilime özgü kanıtlar oluşturmakta; estetik bilme hemşirenin yaratıcılığının ortaya çıkmasına katkı sağlayarak sanatsal yönünü yansıtmakta, etik bilme hemşirelik eylemlerinin ahlaki yönünü oluşturmakta; kişisel bilme, hemşirelik bakımında bireyselliğinin ortaya çıkarmasına yardımcı olmakta; özgürleştirici bilme ise hemşirelere hastaları adına savunucu olarak hareket etme yeteneği sunmaktadır. Bununla birlikte diğer bilme yollarından farklı olarak spiritüel bilme, insanların maddi olmayan manevi nitelikleri ile deneyimleri algılaması ve takdir etmesi olarak ifade edilmektedir. Spiritüel bilme hemşirelerin bireyin manevi gereksinimini tanımasına yardımcı olmaktadır. Böylece hemşireler hemşirelik uygulamaları sırasında spiritüel bilmeyi kullanarak manevi bakımı uygulamalarının geliştirilmesini ve manevi hemşirelik bakımının sunulmasını sağlamaktadır. Sonuç olarak hemşireliğe ilişkin bilme yollarından biri olan spiritüel bilme, hemşirelik eğitimi, araştırması ve uygulaması ile ilgili bilgilerin değerlendirilmesinde bir arka plan oluşturacaktır.