Abstract
Ik beschrijf hoe een werkelijk ontwikkelingsgerichte benadering van het bestuderen van autisme, waarbij de ervaringen van autisten in de loop van de tijd worden meegenomen, kan leiden tot beter en ethischer autismeonderzoek. Tegelijkertijd erken ik dat dit een grondige hervorming zou betekenen van de manier waarop onderzoek wordt gefinancierd.