Sözleşmeli Tarım Modelinin Gıda İmalat Sanayinde İhracat Açısından Değerlendirilmesi-Reference-Cited by-同舟云学术

Sözleşmeli Tarım Modelinin Gıda İmalat Sanayinde İhracat Açısından Değerlendirilmesi

Published:2023-07-01 Issue:1 Volume:13 Page:91-98
ISSN:1694-7932
Container-title:Manas Journal of Agriculture Veterinary and Life Sciences
language:
Short-container-title:

Author:

DURU Sinan¹^ORCID,HAYRAN Seyit²^ORCID,GÜL Aykut³^ORCID

Affiliation:

1. Ticaret Bakanlığı Orta Akdeniz Gümrük ve Dış Ticaret Bölge Müdürlüğü

2. ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ

3. ÇUKUROVA UNİVERSİTESİ

Abstract

Orta (ılıman) kuşakta bulunan Türkiye verimli toprakları ve uygun iklim koşulları nedeniyle tarımsal ürün çeşitliliğinde önemli bir potansiyele sahiptir. Bu tarımsal potansiyelin yanı sıra gıda sanayinde mevcut kurulu kapasitesinin yüksek olmasına karşın kalite açısından uygun ve yeterli tarımsal hammaddenin temininde sıkıntılar yaşanmaktadır. Bu durum kurulu kapasitesinin yetersiz kullanımına ve hammaddenin yurt dışından ithalat yoluyla temin edilmesine neden olmaktadır. Gıda imalat sanayinde bu koşullar işletmeleri hammadde temininde farklı arayışlara itmiş olup, bu arayışlardan en göze çarpan örneklerden birisi sözleşmeli tarım modeli olmuştur. Araştırmada ilk olarak Dünyada ve Türkiye’de sözleşmeli tarım üzerine yapılan araştırmalar incelenerek konuyla ilgili bilgi verilmeye çalışılmıştır. Araştırmanın amacına uygun olarak, gıda ve içecek sanayinde sözleşmeli tarımın ihracatta uygulanabilirliği, dünyada uygulamaları, konuyla ilgili yapılan mevzuat düzenlemeleri üzerinde durulmuş ve bu potansiyelin artırılmasına yönelik çözüm önerileri sunulmaya çalışılmıştır. Sonuç olarak, Türkiye’de sözleşmeli tarım uygulamaları dünyaya göre yeni olmasına karşın, özellikle gıda imalat sanayinde uygulama alanlarının zaman içinde arttığı ve atıl kapasitenin kullanılmaya çalışıldığı gözlenmiştir.

Publisher

Kyrgyz-Turkish Manas University

Reference54 articles.

1. Akçaöz, H., Özkan, B., Karadeniz, C.F., ve Fert, C. (2006). Tarımsal üretimde risk kaynakları ve risk stratejileri: Antalya ili örneği. Akdeniz Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi. 19 (1): 89-97.

2. Arumugam, M., Fatimah, M.A., Chiew, E.F.C., ve Zainalabidin, M. (2010). Supply chain analysis of fresh fruits and vegetables (FFV): Prospects of contract farming. Agricultural Economics. 56 (9): 435-442.

3. Aydın, B., ve Aktürk, D. (2019). Türkiye'de organik tarım ve illerin organik tarım açısından kümeleme analizi ile

4. değerlendirilmesi. Academic Studies Agriculture Sciences. 2019/2.

5. Bakırcı, N. (2020). 2000 sonrası Türkiye tarım politikalarının endüstriyel tarım ürünlerinden şeker ve tütün ürünlerine etkileri. Ecoharran Harran Üniversitesi İİBF Dergisi. 4 (5): 91-116.