ECZANE İŞLETMELERİNDE TEMEL ETİK DEĞERLER: ANKARA İLİ ÖRNEĞİ

Abstract

Etik kurallar; kanuni yükümlülüklerle yapılan işlere kıyasla daha hassas normları içeren ve toplumsal hayatta “neyin iyi, neyin doğru olduğunu” gösterici davranış kalıpları olarak ifade edilmektedir. Etik kurallar sabit ilkeler olmayıp, dünyadaki inanç ve kültürlerden etkilenen dinamik kurallar silsilesidir. Bu kurallar silsilesi, doğal olarak toplumsal hayatın bir parçası olan mesleki etiğin de oluşumuna zemin hazırlamış; sonuçta muhasebe etiği, basın etiği, eczacılık etiği ve tıp etiği gibi kavramlar ortaya çıkmıştır. Mesleklerin dünyadaki gelişmelerden etkilenerek gelişmesiyle birlikte, mesleki etik kodları da gelişmektedir. Bu sürece katkıda bulunmak maksadıyla, eczacılık mesleğindeki etik anlayışa yönelik bir araştırma yapılmıştır. Araştırmada Ankara’da görev yapmakta olan 13’ü yüz yüze ve 1’i telefon ile olmak üzere toplam 14 eczane çalışanıyla (12 eczacı ve 2 eczane çalışanı) önceden yapılandırılmamış mülakat yöntemiyle (eczacı, eczacı kalfası ve ecza depo bölge yöneticisi) “Eczacılık mesleğinde etik ve etik olmayan davranışlar nelerdir?” sorularını cevaplamak üzere icra edilmiştir. Bu kapsamda en çok dile getirilen etik davranışlar; önce insana değer verilmesi, önce sağlık çalışanı olduğunun bilinmesi, iş disiplinine uyum, hastanın tam bilgilendirilmesi, dürüstlük ve hasta mahremiyetinin korunması şeklinde sıralanmıştır. Etik olmayan davranışlar olarak ise; haksız rekabet, iş disiplinsizliği, hastayı tam bilgilendirmeme, ilaç dışı ürünlerden haksız kazanç, muvazaa (diplomanın ticarileştirilmesi), nöbetin usulüne uygun tutulmaması ve muadil ilacın dayatılması olarak sıralanmıştır.