TÜRKİYE’DE DEZAVANTAJLI GRUPLAR VE İSTİHDAM

Abstract

Bu çalışma dezavantajlı grupların çalışama yaşamı içerisindeki istihdam edilebilirlikleri değerlemeyi amaçlamaktadır. Dezavantaj, bazen fiziksel engellerden, bazen toplumsal değer sistemlerinden, bazen de işgücü piyasasının talep ettiği bilgi ve becerilerden yoksun olmaktan kaynaklanabilmektedir ve bu faktörler, ülkeden ülkeye büyük ölçüde değişiklik göstermektedir. Dezavantajlı gruplar, çocuklar, engelliler, eski hükümlülükler, göçmenler, kadınlar ve yaşlıları kapsamaktadır. Çalışma yaşamı içerisinde çevre, bireysel özellikler, kültürel değerler, çalışma koşulları, eğitim, yaş gibi farklılıklar dezavantajlı grupların istihdam düzeyini belirleyen faktörler arasında sıralanmaktadır. Dezavantajlı grupları tanımlayan bu faktörler çalışma hayatında, bu gruplara dâhil olan bireylerin yerini belirlemektedir. Neoliberal politikaların da etkisiyle işten ayrılma, çalışma veya iş bulma sürecinde dezavantajlı gruplar ayrımcılığa maruz kalmaktadır. İstihdam, ülke düzeyinde hem ekonomik, refah ve sosyal uyumun bir göstergesidir. Yaşanan krizler sonrası işsizliğin artması ve buna bağlı olarak sosyal devlet ve sosyal koruma kavramlarının tekrar önem kazanması, dezavantajlı grupların istihdamı konusu uluslararası kuruluşların ve ülkelerin gündemlerine sık sık gelmektedir.