Diş Hekimliği Öğrencilerinde Ergonomi Bilgisi ve Davranışı

Abstract

Amaç: Çalışmanın amacı, diş hekimliği öğrencilerinin klinik evrelerinde ergonomik prensiplere ilişkin bilgi, tutum ve uygulamalarını değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Çalışma Süleyman Demirel Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi 3. 4.ve 5. sınıf öğrencileri üzerinde yapıldı ve çalışmaya 94 öğrenci katıldı. Diş hekimliği öğrencilerinin ergonomi bilgisi ve ergonomik davranışları dental-ergonomi bilgileri dikkate alınarak araştırmacılar tarafından hazırlanan yapılandırılmış form kullanılarak değerlendirildi. Bulgular: Katılımcıların % 48.9’ü 3. sınıf, %27.7’si 4.sınıf ve %23.4’ü 5 sınıftı. Öğrencilerin en yüksek oranda saat kadranına göre çalışma pozisyonu olarak saat 10’u kullandıkları, diş hekimi pozisyonu olarak oturma ve her iki pozisyonu tercih ettikleri, ışık açısı olarak yüksek oranda dik açıyı kullandıkları ve hasta pozisyonu olarak da yüksek oranda yarı oturur pozisyonu tercih ettikleri belirlendi. Klinik uygulama aşamasına geçmiş olan Dönem 4 ve Dönem 5 öğrencileri dört (4) elli diş hekimliği konusunu daha yüksek oranda biliyordu (p:0.012). Diğer taraftan klinikte gözlem amacıyla bulunan Dönem 3 öğrencileri malzemelerin kolayca ulaşabilecek yerde olduğunu daha sık düşünürken, hasta başında klinik uygulama sürecine geçmiş olan Dönem 4 ve Dönem 5 öğrencileri malzemeleri daha az ulaşılabilir buluyordu (p:0.001). Öğrencilerin doğru çalışma postürleri ile ilgili bilgi kaynağının büyük oranda eğitimleri sırasında aldıkları dersler olduğu öğrenildi. Bilgi kaynağının yeri sınıflara göre fark oluşturmadı (p:0.791). Ayrıca öğrencilerin akademik düzeyleri arttıkça ergonomiye yönelik bilgi ve tutumlarının da geliştiği görülmüştür. Sonuç: Çalışma postürü değerlendirme sonuçlarına göre öğrencilere klinik uygulama esnasında ergonomi kurallarına uygun çalışma postürü kazandırılmalı ve çalışma ortamlarının ergonomik olarak düzenlenmesi gerekmektedir.