Anaerobik Gut Funguslarının Uzun Süreli Muhafazalarında Agarlı Besi Yerlerinin ve Ön Soğutma İşleminin Etkinliğinin Araştırılması

Abstract

Amaç: Anaerobik gut funguslarının (AGF) kültüre alınması ve uzun süreli muhafazası özellikle aerobik mikroorganizmalar ve prokaryotik gut mikrobiyom ile karşılaştırıldıklarında göreceli olarak düşük verimlidir. Anaerobik koşullar altında yapılan bu muhafaza işleminde hücre yapılarının düşük sıcaklıklarda uzun süreli korunması amacıyla gliserol, dimetil sülfoksit (DMSO), kan serumu, polivinilpirolidon (PVP) ve sorbitol gibi kriyoprotektanlar kullanılır. Materyal ve Metot: Bu çalışmada farklı enerji kaynakları (buğday samanı, sükroz, dekstroz, ksiloz ve glikoz) kullanılarak dağ keçisi dışkısından izolasyonu ve saflaştırılması yapılan Caecomyces GMLF77 izolatı ile kültür koleksiyonundan temin edilen Orpinomyces GMLF18 izolatı 6 aylık süreyle eğik agar ve Roll tüp agar besi yerlerinde farklı sıcaklık kombinasyonlarında muhafaza edilmiş ve izolatların yaşama oranları analiz edilmiştir. Bulgular: Caecomyces GMLF77 izolatı en yüksek yaşama oranını (%67) ksiloz içeren eğik agar içerisinde %15 gliserol varlığında doğrudan –196 °C’de (sıvı azot) muhafazaya alındığında göstermiştir. Orpinomyces GMLF18 ise glikoz içeren eğik agarlı besi yerinde, 6 aylık süreyle ön soğutmasız –196 °C’de muhafazasında %83 yaşama oranı göstermiştir. Diğer taraftan her iki izolat da kullanılan tüm besi yeri ve enerji kaynaklarında 4 °C’de ön soğutmaya tabi tutulduklarında yaşama şansı bulamamışlardır. Sonuç: Sonuçlar fungal izolatların sıvı azota aktarılmadan önce ön soğutma işlemine tabi tutulmalarının uzun süreli yaşama oranlarının artırılmasına önemli bir katkı sağlamadığını ortaya koymuştur.