Political Economy of Agricultural Production and Public Policies

Abstract

Kapitalizmin kriz eğilimine dayalı gelişme dinamiği; gıda krizleri, ekolojik krizler, sağlık krizi, enerji krizi, siyasal krizler gibi kapitalist sermaye birikimine içsel olarak gelişen farklı kriz görünümleri ortaya çıkarmaktadır. Kapitalist birikim krizleri mülkiyet yapılarındaki dönüşüm ile birlikte sınıfsal gerilimlerin artmasını beraberinde getirmektedir. Krizlerin yarattığı ekonomik gerilimler sadece işsizlik ve yoksulluğun artmasına neden olmamakta aynı zamanda kaynakların yeniden bölüşüm mücadelesini de sertleştirmektedir. Dolayısıyla ulusal ve uluslararası düzeyde ekonomik, siyasal ve ekolojik gerilim hatlarının süreklilik kazanmasına neden olmaktadır. Tüm bu gerilim hatları tarımsal üretim sürecinde gerçekleşen dönüşüm ile somut olarak gözlemlenir hale gelmektedir. Bunun temel nedeni, tarımsal üretim süreci, kapitalist kriz dinamiklerinin yarattığı çelişkilerin bir gözlem alanı olarak değerlendirilebilir. Dolayısıyla kapitalizmin krizi aynı zamanda tarımsal üretim krizi olarak ele alınmalıdır. Buradan hareketle kapitalist kriz dinamikleri doğrultusunda tarım-gıda sistemlerinin dönüşümü tarımsal işbölümünün değişimine neden olmaktadır. Dönüşümün her bir evresi mülkiyet yapısındaki değişim ile birlikte, gıda üretimi, gıda güvenliği sorunlarını üretme potansiyeli taşımaktadır. Bu sürecin dolaylı etkisi ise gıda fiyatlarındaki artış ile birlikte iş gücü üzerindeki denetim mekanizmalarının artması şeklinde kendini göstermektedir. Bu çerçevede bu çalışma kapitalist gelişme dinamikleri ile tarımsal üretim sürecinin değişim dinamikleri arasındaki karşılıklı ilişkiyi, devletin ekonomideki rolüne ilişkin referansla tarihsel ve kuramsal çerçevede ele almaktadır. Burada Tarımsal üretim süreci ile kapitalist ekonomik işleyiş mekanizmasının iç içe geçmişliğinden yola çıkarak bir sistem eleştirisi ortaya koymak ve mevcut tarım-gıda sistemlerinin reformuna dayalı seçeneklerin dışında alternatif yaklaşımlar ve önerilerin önemini vurgulamaktır.