Abstract
Orta Çağ Hıristiyan toplumunda krizler, savaşlar, salgın hastalıklar, kıtlıklar Tanrı’nın bir gazabı olarak düşünülmekteydi. Bu tarz olumsuzluklarla karşı karşıya kalan insanlar, Tanrı’nın öfkesini yatıştırmak için çeşitli eylemlere başvuruyorlardı. XIII. ve XIV. yüzyılda Avrupa sokaklarına dökülen Kırbaççılar da, aynı içgüdü ile hareket etmekteydiler. Üst üste yaşadıkları felaketler neticesinde Tanrı’nın onları yok etmeye kararlı olduğuna inanmışlardı ve bedenlerini kırbaçlayarak bu sonun önüne geçmeyi, Tanrı’yı yatıştırmayı denediler. Ellerinde kırbaçlarla, yerel ilahiler eşliğinde şehirleri, kasabaları dolaştılar. Toplam otuz üç buçuk gün boyunca bedenlerini kırbaçla tedip ettiler. Ritüellerinde kanın özel bir yeri bulunmaktaydı ve bu kan Mesih’in kanını sembolize ediyordu. Ancak yerel otoriteler ve Papalık eylemlerini sakıncalı gördü ve yasakladı. XIV. yüzyıldaki eylemleri XIII. yüzyıla kıyasla daha fazla ses getirdi. Kırbaççılar XIV. yüzyılda radikalleştiler. Çalışmamızın amacı iki evre halinde tarih sahnesine çıkan Kırbaççıların ortaya çıkış serüvenlerini değerlendirmektir. Bu bağlamda çalışmamız XIII. ve XIV. yüzyılın sosyal tarihine konu üzerinden bir bakış açısı atmayı hedeflemektedir.
Reference30 articles.
1. ABERTH, John, The Black Death: The Great Mortality of 1348-1350, Palgrave MacMillan, New York 2005.
2. AUTISSIER, Anne, ‘Le Sang des Flagellants’, Médiévales, S.27, 1994, s.51-58.
3. COOPER, M., Flagellation & The Flagellants: A History of the Rod in all Countries from the Earliest Period to the Present Time, William Reeves, London 1877.
4. DEANE, Jennifer K., A History of Medieval Heresy and Inquisition, Rowman & Littlefield Publishers, INC., Maryland 2011.
5. DICKSON, Gary, “The Flagellants of 1260 and the Crusades”, Journal of Medieval History, C.15, S.3, s. 227-267.