Türkiye'deki Hekim Adaylarının Yurt Dışına Göç Etme Eğilimleri

Abstract

Türkiye uluslararası toplumda göç alan ve göç veren bir ülke olarak konumlanmıştır. Türkiye’nin verdiği göçler içerisinde beyin göçü güncelliğini koruyan bir mesele olmuş, ancak son yıllarda daha çok sağlık sektöründe beyin göçü tartışılmaya başlanmıştır. 2019 yılında Çin’de ortaya çıkarak dünyaya yayılan Covid-19 salgınıyla birlikte artan iş yükü ve zorlu çalışma koşulları nedeniyle çok sayıda hekim yurt dışına göç etmiştir. Sağlık çalışanlarına uygulanan şiddet, uzun nöbet saatleri, kötü çalışma koşulları, hekimlerin itibar görmemeleri, düşük ücret gibi sorunlar nedeniyle birçok hekim yurt dışına göç etmektedir. Hekimlerin çalışma koşullarını olumsuz etkileyen gelişmelerin yalnızca hekimlerin değil tıp eğitimine devam eden hekim adaylarının da gelecek planlarını etkilediği gözlemlenmiş ve onların da hekimlerin göçünü örnek alabileceği öngörülmüştür. Bu öngörü hekim adaylarının gelecek planlarında yurt dışına göçün belirleyici olup olmadığı sorusunu gündeme getirmiştir. Bu çalışma Türkiye’deki hekim adaylarının göç etme eğilimini Lee’nin itme-çekme kuramına dayanarak araştırmaktadır. Çalışmanın amacı hekim adaylarının yurt dışına göç etme eğiliminin olup olmadığını ve olası göçün itici-çekici sebeplerini tespit etmektir. Bu hedefe yönelik olarak İstanbul Medipol Üniversitesi tıp fakülteleri Dönem-IV, V ve VI öğrencilerinin katıldığı bir anket çalışması yapılmış ve Microsoft Excel aracılığıyla anket verileri analiz edilmiştir. Katılımcıların neredeyse yarısının yurt dışında çalışma eğilimi olduğu ve göç etme eğiliminin kadınlara nazaran erkek katılımcılarda daha baskın olduğu ortaya çıkmıştır. Araştırma sonuçlarına göre köken ülkeye ilişkin itici faktörlerin başında hekimlerin maruz kaldıkları şiddet, kötü çalışma koşulları ve hekimlerin azalan saygınlığı gelmektedir. Potansiyel hedef ülkelerle ilgili çekici faktörlerin başında ise elverişli ve insani çalışma koşulları, daha iyi yaşam standartları ve yeterli ücret gelmektedir.