Türk Resim Sanatında Kaybolmaya Yüz Tutmuş Şerbetçi Figürüne Estetik Bir Bakış

Abstract

Türk mutfak kültüründe köklü bir geçmişe ve önemli bir yere sahip olan şerbet, değişik kaynaklara göre; çiçek, meyve, kök, kabuk gibi bitkilere ve tohumlarına şeker eklenip, işlemlerden geçirildikten sonra elde edilen şurupların sulandırılmasıyla oluşan geleneksel bir içecek olarak tanımlanmaktadır. İştah açıcı, serinletici, susuzluğu giderici gibi özelliğinin yanı sıra hastalıklara şifa kaynağı olan şerbeti, sırtlarına astıkları musluklu güğümleri ve bellerine bağladıkları bardaklıklarıyla sokaklarda, kalabalık meydanlarda gezerek satan kişilere de şerbetçi denmektedir. Bu araştırmanın amacı; kaybolmaya yüz tutmuş meslekler içinde önemli bir yere sahip olan seyyar şerbetçi konusunu farklı teknik ve tarzlar doğrultusunda ele alan Türk resim sanatçılarının eserlerini estetik açıdan analiz ederek, ne şekilde yorumlandıklarını göstermeye çalışmaktır. Ayrıca kültürel açıdan köklü bir geçmişe sahip olan şerbetçi konusunun, Türk resim sanatında nasıl yorumlandığına dair çok fazla araştırmanın bulunmaması, bu çalışmanın ilerideki araştırmalara kaynak olması açısından önemli olacağı düşünülmektedir. Bu çalışmada, nitel araştırma yöntemi kullanılmıştır. İlk olarak konu bağlamında, şerbetçi ve resim sanatıyla ilgili kaynak taraması yapılarak, kavramsal çerçeve oluşturulmuştur. Sonrasında çeşitli dönemlerdeki ressamların, konuyu yansıtan en çapıcı eserleri incelenerek, tüm veriler analiz edilip, sonuca ulaşılmaya çalışılmıştır.