Affiliation:
1. Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalı, İzmir, Türkiye
Abstract
Amaç: Maluliyet hesaplamaları Adli Tıp uygulamalarında önemli bir yer tutan ve maluliyet
hesaplamasında kullanılan cetvellerindeki uygulama ve hesaplama farklarından doğan sorunlarla ilgili
çalışmaların sıkça yapıldığı bir konudur. Yönetmeliklerin ekinde bulunan cetvellerin yaralanmanın
değerlendirmesindeki bakış açılarının farklılığı, benzer arızalarda farklı sonuçlar ortaya çıkabilmesine,
bazı olguların değerlendirmesinde yetersiz kaldığı durumlara neden olabilmektedir. Çalışmamızda
çelişkili yorumlara neden olan ve ilgili yönetmeliklerdeki hesaplamalarda birden çok modeli bulunan ya
da hiç karşılığı olmayabilen travmaya bağlı vertebra (omurga) kırığı olgularının değerlendirilmesi,
maluliyet oranı değerlendirmesinde kullanılmakta olan yönetmelik maddelerinin tartışılması ve
geliştirilmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Çalışmamıza 01.05.2021-01.05.2022 tarihleri arasında vertebra kırığı nedeniyle
maluliyet raporu düzenlenmiş 75 olgunun sosyodemografik verileri, olaya ilişkin bilgileri, yaralanan
vertebra bölgesi ve kısmı, uygulanan tedavi, değerlendirmede kullanılan çeşitli yönetmeliklere göre
maluliyet oranları kaydedilerek frekans ve anlamlılık analizleri yapılmıştır.
Bulgular: Olguların %84’ünde konservatif tedavi uygulanmışken %16’sında cerrahi tedavi tercih
edilmiştir. Olguların meslekte kazanma gücünde azalma oranı ortalama 9,2±15,1, yaralanma modeline
göre engellilik oranı 11,4±6,7, eklem hareket açıklığı modeline göre ise 9,6±7,4 olarak bulunmuştur.
Korpus (gövde) kırığı olanların çoğunluğunda yaralanma mekanizması araç içi trafik kazası olarak
bulunmuştur (p=0,013). Yalnızca korpus kırığı olan olgularda yaralanma modeline göre hesaplanan
engellilik oranı eklem hareket açıklığı modeline göre hesaplanan engellilik oranından yüksek
bulunmuştur (p=0,021). Cerrahi tedavi seçilen olgularda meslekte kazanma gücünde azalma oranı ve
her iki modele göre hesaplanan engellilik oranları konservatif tedavi seçilenlere göre yüksek
bulunmuştur (sırasıyla p=0,001, p=0,022 ve p=0,001).
Sonuç: Vertebra yaralanmalarına bağlı maluliyet hesaplamalarında kullanılan yönteme göre değişen
oranlar, itirazlar nedeniyle genellikle kişiler hakkında birden çok rapor düzenlenmesine, dolayısıyla
hukuki sürecin uzamasına ve mağduriyetin artmasına neden olmaktadır. Bu sebeple bu tür
travmalarda haksız kazanç ya da kayıpların önlenmesi ve hukuki sürecin uzamaması için her üç
yönetmelikte de değişiklikler yapılması ya da kapsamlı tek bir yönetmelik üzerinde çalışılması
gerektiğini düşünmekteyiz.
Reference21 articles.
1. Hilal A. Maluliyet Hesaplamalarında Karşılaşılan Sorunlar. Adli Tıp Bülteni 2016;21(2):12-3.
https://doi.org/10.17986/blm.2016220387.
2. Ata U, Şenol E, Çelik C. Comparison of the Rate of Loss of Earning Power with Disability Rate in Cases
Applying to the Faculty of Medicine Department of Forensic Medicine at Ege University. Bull Leg Med.
2021;26(3):180–8.
3. Sosyal Sigorta Sağlık İşlemleri Tüzüğü: 14223 Sayılı 22.06.1972 Tarihli Resmî Gazete; Erişim adresi:
http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/2.5.74496.pdf. Erişim Tarihi: 03.02.2023.
4. Çalışma Gücü ve Meslekte Kazanma Gücü Kaybı Oranı Tespit İşlemleri Yönetmeliği: 11.10.2018 tarihli
27021 sayılı Resmî Gazete; Erişim adresi:
https://www.mevzuat.gov.tr/Metin.Aspx?MevzuatKod=7.5.12511&MevzuatIliski=0&sourceXmlSearch=.
Erişim Tarihi: 13.05.2019.
5. Maluliyet Tespiti İşlemleri Yönetmeliği. Resmî Gazete Tarihi: 03.08.2013, Resmî Gazete Sayısı: 28727.
Erişim Adresi: https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2013/08/20130803-6.htm. Erişim Tarihi: 03.02.2023.