Abstract
Bu makale, Avrupa Güvenlik ve İşbirliği Örgütü (AGİT) örneğine odaklanarak bölgesel örgütlerin çatışma çözümündeki konumlarını anlamaya çalışmaktadır. Mevcut literatür, bölgesel örgütlerin çatışma çözümündeki konumlarını çoğunlukla avantajları ve sınırlılıkları açısından küresel örgütlerle karşılaştırmaktadır. Makale, özellikle Soğuk Savaşın sona ermesinden sonra bölgesel örgütlerin çatışma çözümündeki konumlarını analiz edebilmek için kurumsallaşma kapasitesi, ortak tarih ve/veya ortak değerlere sahip olma, coğrafi yakınlık, homojenlik, çatışmaya aşinalık, demokratik üyelere sahip olma ve sahip olunan kaynaklar şeklinde yedi spesifik kriter belirlemektedir. Détente döneminde konferanslar serisi olarak ortaya çıkan AGİT, bu yedi kriteri incelemek için güçlü bir bölgesel örgüt örneği sunmaktadır. Makale, üç bölüme ayrılmıştır. Birinci bölüm, uluslararası belgeleri inceleyerek bölgesel örgütlerin çatışma çözümündeki rolüne işaret eder ve çatışma çözümündeki pozisyonlarını analiz etmek için yedi kriter belirler. İkinci bölüm, AGİT’in çatışma çözümü yaklaşımının gelişimini tartışır. Üçüncü bölüm ise belirlenen kriterler çerçevesinde AGİT’in
çatışma çözümündeki avantajlarını ve sınırlarını analiz etmektedir. Makale, çatışma çözümünde bölgesel örgütler için avantaj olarak tanımlanan kriterlerin AGİT'in çatışma çözümü eylemlerinde belirleyici bir avantaj oluşturmadığı sonucuna varmaktadır.
Publisher
Ankara Universitesi Siyasal Bilgiler Fakultesi
Reference46 articles.
1. Abilov, Shamkhal (2018), “OSCE Minsk Group: Proposals and Failure, the View from Azerbaijan”, Insight Turkey, 20 (1). https://www.insightturkey.com/article/osce-minsk-group-proposals-and-failure-the-view-from-azerbaijan (11.12.2021).
2. Aljazeera Turk (2012), “Dağlık Karabağ'da çözüm girişimleri: AGİT Minsk Grubu'nun müzakere çıkmazı”, http://www.aljazeera.com.tr/haber-analiz/daglik-karabagda-cozum-girisimleri-agit-minsk-grubunun-muzakere-cikmazi (11.12.2021).
3. Boutros-Ghali, Boutros (1992), An agenda for peace: Preventive diplomacy, peacemaking and peace-keeping. (New York: UN Department of Public Information).
4. Civelek, Jale (2006), “Helsinki Son Senedi, Paris Şartı ve AGİT”, Avrupa Araştırmaları Dergisi, 14 (1): 1-23.
5. Elgström, Ole, Jacob Bercovitch ve Carl Skau (2003), “Regional Organisations and International Mediation: The Effectiveness of Insider Mediators”, African Journal on Conflict Resolution, 3 (1): 11-27.