Tıbbi Uygulama Hatalarına Bağlı Mortalite ve Morbiditede Anestezinin Yeri-Reference-Cited by-同舟云学术

Tıbbi Uygulama Hatalarına Bağlı Mortalite ve Morbiditede Anestezinin Yeri

Published:2006-08-01 Issue:2 Volume:11 Page:80-84
ISSN:2149-4533
Container-title:The Bulletin of Legal Medicine
language:
Short-container-title:Bull Leg Med

Author:

Ertan Ayşegül,Öz Hüseyin

Abstract

Anestezinin hatalı uygulanması iddiası ile hekimler ve diğer sağlık personeli aleyhlerine açılan davalarda ciddi bir artış gözlenmektedir. Perioperatif ölümlerle ilgili yapılan retrospektif çalışmalar ölüm nedenlerinin büyük çoğunluğunun kişinin preoperatif hastalığına ve cerrahi girişime bağlı olduğunu göstermektedir. Bununla beraber anestezi uygulamasma bağlı ortaya çıkan istenmeyen durumlarında en büyük sebebini insan hataları oluşturmaktadır. Büyük çoğunluğu önlenebilir anestezi kazalarına bağlı gelişen tıbbi uygulama hatalarının en aza indirilmesi için standart monitorizasyon uygulaması, sürekli eğitim, çalışma koşularının iyileştirilmesi, dava konusu tıbbi uygulama konularmda geri bildirim, anestezi uygulaması ve kriz yönetimini içeren standart bakım rehberlerinin geliştirilmesi çok önemlidir.Anahtar kelimeler: Anestezi, tıbbi uygulama hatası

Publisher

Galenos Yayinevi

Reference33 articles.

1. Şenocak Z. Özel hukukta hekimin sorumluluğu. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayınları, 1998:3-29.

2. Yaycı N, Üzün I, Başer L, İnanıcı MA. Genel cerrahide tıbbi uygulama hataları: 1996-2000 yılları arasında Adli Tıp Kurumu'na yansıyan olgular. T Klin Adli Tıp 2004;1:12-17.

3. Tümer AR. 1995-2000 yılları arasmda Yüksek Sağlık Şurası’na gelen ortopedi vakalarının değerlendirilmesi. Artroplasti Artroskopik Cerrahi 2003;14(3):182-187.

4. Henley E. Malpractice crisis: Causes of escalating insurance premiums and implications for you. J Fam Pract 2006;55(8) :703-706.

5. Ertan A, Öz H, İnanıcı A, Keskin R. Anestezi uygulaması sırasında ölümle sonuçlanan ve dava konusu olmuş olguların adli tıp açısmdan retrospektif değerlendirilmesi. T Klin Adli Tıp 2004;1:67-71