Stigma Tendency in Society and Factors Related to Social Distancing for Convicts

Abstract

Çevremizi daha kolay tanımak için nesneleri sınıflandırdığımız gibi insanları da sınıflandırırız. Bu sınıflandırmanın bazı olumsuz sonuçları da olabilmektedir. Ön yargı ve ayrımcılıkla başlayan bu süreç damgalamaya kadar gidebilmektedir. Bu araştırmada, toplumun damgalama eğilimi ve hükümlü bireylere yönelik sosyal mesafe ilişkisi incelenmiştir. Bu korelasyonel çalışma, sosyal medya (Facebook, Instagram, Whatsapp) üzerinden gönüllü ve rastgele seçilen 730 kişi ile yapılmıştır. Veriler; Sosyodemografik Bilgi Formu, Sosyal Mesafe Ölçeği ve Damgalama Eğilimi Ölçeği ile toplanmıştır. Araştırmada elde edilen veriler SPSS 25 paket programı kullanılarak analiz edilmiştir. Verilerin analizinde One Way ANOVA (Analysis of Variance – Tek Yönlü Varyans Analizi) ve t-testi kullanılmıştır. Aradaki ilişkiyi incelemek için ise Pearson korelasyon testi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda, damgalama eğilimi arttıkça sosyal mesafenin de arttığı saptanmıştır. Damgalamayı etkileyen başlıca faktörler; yaş, cinsiyet, çevre, meslek ve iş sektörü olarak bulunmuştur. Sosyal mesafenin ise; cinsiyet, medeni durum, çocuk sahibi olma, yaşanan çevre, meslek, çalışılan sektör, eğitim, kişinin birinci derece akrabası ya da arkadaşının adli ceza geçmişi ile ilişkili olarak değiştiği bulunmuştur. Damgalama ve sosyal mesafe koyma, hükümlülerde olumsuz pekiştireç görevi görerek suç işleme davranışını devam ettirebilir. Bu sebeple gelecek çalışmalarda, damgalama ile mükerrer suçluluk, suç kariyeri ve hayat kalitesinin arttırılması konularının incelenmesi önerilmektedir.