KUTSAL İNSAN AÇISINDAN CORMAC MCCARTHY’NİN TANRI’NIN BİR KULU

Abstract

Bu makale Cormac McCarthy'nin Tanrı’nın Bir Kulu romanını İtalyan filozof Giorgio Agamben'in ifade ettiği şekliyle Kutsal İnsan'ın teorik çerçevesi üzerinden araştırmayı amaçlar. Cormac McCarthy'nin 1973'te yayımlanan Tanrı’nın Bir Kulu adlı romanı, sosyal olarak dışlanmış ve ahlaki açıdan marjinal bir figür olan ve ahlaksızlığa düşüşü insanlık ve toplumun sınırları hakkında temel soruları gündeme getiren Lester Ballard'ın sert gerçekçi öyküsünü sunar. Roman toplum ve birey arasındaki çatışmayı farklı bir gözle incelemeye fırsat verir. Öte yandan bireyin toplumdan tecrit edilişiyle ortaya çıkan soru ve sorunların da sebeplerinin tartışılmasına yol açan durumlardan bahseder. Güney gotiğine ait bir yazar olan Cormac McCarthy, bu akımın olan karanlık atmosfer, izolasyon, doğa-insan ilişkisi gibi başlıca özelliklerinden faydalanarak Tanrı’nın Bir Kulu’nda sembolik anlatımlardan yararlanarak görmezden gelinen, dışlanan ve istenmeyenlerin sert gerçekçi hallerini Lester Ballard karakteri üzerinden okura sunar. Roman, siyaset felsefesi açısından değerli görüşleri bulunan Agamben’in fikirlerini uygulamak için uygun bir zemin sağlamaktadır. Bu makale, kahraman Lester Ballard'ı Kutsal İnsan bağlamında analiz ederek romanın dışlanma, terk edilme ve insaniyet ile merhametsizlik arasındaki bulanık sınır temalarına ışık tutmaya çalışır. Metin, Giorgio Agamben'in Kutsal İnsan: Egemen İktidar ve Çıplak Hayat (1998) ve İstisna Hâli (2005) adlı çalışmalarında geliştirdiği şekliyle Kutsal İnsan'in teorik çerçevesini kullanarak Lester Ballard ve romana nüfuz eden dışlanma, terk edilme ve insanlıktan çıkarılma temalarıyla ana temas noktalarından bahsetmeye çalışır.