YÜKSEK DİN ÖĞRETİMİ KURUMLARINDA REHBERLİK: BİR İHTİYAÇ ANALİZİ

Abstract

Bu araştırma yüksek din öğretimine devam eden öğrencilerin rehberlik ihtiyaçlarını konu edinmektedir. Değişen yaşam koşulları, özellikle pandemi süreci ve bu sürecin tetiklemesiyle ortaya çıkan uzaktan eğitim olgusu eğitim kurumlarında oluşan rehberlik ihtiyacını daha da belirginleştirmiştir. Nitekim öğrencilerin gerek kendi aralarında gerekse öğretim elemanlarıyla yüz yüze iletişim ve etkileşim olanakları azalmıştır. Araştırmada yüksek din öğretimi öğrencilerinin kişisel, eğitsel ve mesleki rehberlik ihtiyaçlarının düzeyi ile bu ihtiyaçların sınıflar bazında nasıl bir görünüme sahip olduğu incelenmiştir. Bu kapsamda, bir ilahiyat fakültesinden gönüllülük ve tabakalı örneklem mantığıyla seçilen 580 öğrenciye rehberlik ihtiyaçlarını belirlemeye dönük bir anket uygulanmıştır. Anket oluşturulurken üniversite düzeyinde öğrencilerin ilgi, ihtiyaç ve problemlerini ortaya koymayı amaçlayan bilimsel yayınlardan yararlanılmıştır. Verilerin analizinde betimsel istatistik alınarak öğrenci tercihlerinin seçeneklere göre dağılımı ile bunların sınıflar bazındaki değişimi yorumlanmaya çalışılmıştır. Araştırma sonucunda öğrencilerin, farklı rehberlik alanlarıyla ilgili olarak belirgin rehberlik talepleri olduğu anlaşılmıştır. Bu durum yüksek din öğretimi öğrencilerinin sınıflar bazında kişisel, eğitsel ve mesleki gelişim alanlarında giderek artan ilgi, ihtiyaç ve farkındalıkları ile ilişkilendirilmiştir.