SOSYAL POLİTİKA DİSİPLİNİ ÜZERİNDEN KOOPERATİFLERİ YENİDEN DÜŞÜNMEK

Abstract

Son dönemlerde uluslararası ve ulusal platformlarda sıklıkla tartışılan ve uzun bir aradan sonra yeniden gündem oluşturmayı başaran kooperatifçilik hareketi, sosyal politika disiplini içerisindeki yeri ve önemi açısından tekrardan hatırlanmaya başlamaktadır. Kooperatifçilik düşüncesi, üniversitelerde büyük oranda işletme alanının bir dalı olarak sunulmakla birlikte, esasında ele aldığı perspektifle toplumsal kalkınmayı önceleyen yapısı, her alanda tekelleşmeye karşı duruşu ve kooperatifler bünyesinde yer alan geniş halk kesimlerinin sömürülmesine karşı çıkan ilkeleriyle, sosyo ekonomik adaletin sağlanmasında önemli roller oynamaktadır. Bu roller, kooperatifçilik hareketini sosyal politika disiplininin asli bir parçası haline getirmektedir. 1970’li yıllarda sosyal devletin zayıflatılması ve neo-liberal iktisadi söylemlerin giderek büyümesiyle birlikte toplumsal kesimlerin yerel ve küresel ölçekte yaşadığı mülksüzleşme, güvencesizleşme ve proleterleşme sonucunda gözlemlenen sosyo-ekonomik tahribat karşısında kooperatifçilik düşüncesi yeniden gündeme gelmeye başlamaktadır. Bu açıdan bakıldığında neo-liberalizmin yarattığı sosyal tahribatın bir anti-tezi olarak düşünülebilecek kooperatifçilik hareketleri, gelişim gösterdiği 19. yüzyıldan günümüze biriktirdiği deneyimlerden de aldığı derslerle, yeni toplumsal stratejiler ve sınıf temelli ilişki ağları inşa etmeye çalışmaktadır. İlgili çalışma kapsamında sosyal politika disipliniyle olan ilişkisi üzerinden kooperatifçiliği anlamaya çalışmak ve ideal bir kooperatifçilik hareketinin izini sürmeye yönelik tartışmaları derinleştirmek amaçlanmaktadır.