Heterotopiczna koegzystencja żywych i umarłych we współczesnej prozie irańskiej

Abstract

Artykuł podejmuje kwestię śladów tradycyjnych wzorców kulturowych współistnienia żywych i umarłych we współczesnej prozie irańskiej. Analizując struktury heterotopii w dwóch powieściach napisanych przez kobiety, tj. Tubā va ma’nā-ye šab (Tuba i znaczenie nocy) autorstwa Šahrnuš Pārsipur i Kouli-ye kenār-e ātaš (Cyganka przy ogniu) pióra Moniru Ravānipur, wykazano wagę literackiego potencjału reprezentacji przestrzeni oraz metafor w tożsamościowym dyskursie kobiet i przepracowywaniu traumatycznych doświadczeń oraz innych problemów społeczeństwa w okresie przejścia od tradycyjnej struktury do nowoczesnego indywidualizmu. Heterotopic Coexistence of the Living and the Dead in Contemporary Iranian Fiction The paper addresses the issue of the traces of traditional cultural patterns of coexistence of the living and the dead in Iranian fiction by analyzing the structure of the heterotopies in two novels by female writers, namely Tuba and the Meaning of Night (Tubā va ma’nā-ye šab) by Šahrnuš Pārsipur and Gypsy by the Fire (Kouli-ye kenār-e ātaš) by Moniru Ravānipur. It also acknowledges the literary potential of spatial representation and metaphors in women’s identity discourse and the reframing of traumatizing experiences, as well as other problems of society in transition between the traditional social structure and modern individualism.