Dostęp do turystyki wykluczonych grup społecznych - próba zbadania zjawiska na wybranych przykładach

Abstract

Wykluczenie społeczne jest dziś zjawiskiem wielowymiarowym, przenikającym do wielu aspektów życia. Wykluczenie społeczne (ekskluzja) nie dotyczy jedynie sytuacji, w której jednostki lub grupy społeczne nie mają równego dostępu do m.in. zasobów materialnych, ale coraz częściej związane jest z brakiem możliwości pełnego uczestnictwo w życiu społecznym, ekonomicznym, politycznym i kulturowym w wyniku braku dostępu do zasobów, dóbr i instytucji, ograniczenia praw społecznych oraz deprywacji potrzeb. Termin ten określa również sytuację, w której dana jednostka, będąc członkiem społeczeństwa, nie może normalnie i w pełni realizować swoich potrzeb, zainteresowań, hobby, czy też np. korzystać z usług turystycznych i uczestniczyć w różnorodnych aktywnościach z tym związanych. Jednocześnie każdy z nas ma prawo do uprawiania turystyki – bez żadnych barier, uniedogodnień, bez względu na płeć, wiek, pochodzenie społeczne, orientację seksualną czy też stopień niepełnosprawności. Celem niniejszego artykułu jest próba przeanalizowania problemu, jakim jest wykluczenie z usług turystycznych, na przykładzie wybranych grup społecznych (osób osadzonych, seniorów, dzieci i młodzieży, osób z niepełnosprawnościami) oraz przedstawienie działań wkluczających w tym zakresie po stronie różnych instytucji i organizacji w Polsce i na świecie. Przeprowadzone badania pokazały, że na szczęście dla ww. grup wykluczonych, dostępne są zróżnicowane i skuteczne programy oraz projekty, oferowane przez powołane do tego celu podmioty i organizacje.