Affiliation:
1. İstanbul Gelişim Üniversitesi
Abstract
Bu çalışmanın amacı Yaşantı Odaklı Varoluşçu Yaklaşıma Dayalı Eğitim Programının bireylerin ölüm kaygısı, yalnızlık ve mutluluk düzeylerine etkisini incelemektir. Çalışma, ön test - son test modelli yarı deneysel bir araştırmadır. Çalışmanın bağımsız değişkeni; ön test ve son test arasında çalışma grubuna uygulanan yaşantı odaklı varoluşçu yaklaşıma dayalı programdır. Araştırmanın bağımlı değişkeni ise çalışma grubunda yer alan bireylerin ölüm kaygısı, yalnızlık ve mutluluk düzeyleridir. Çalışma grubunu katılım ölçütlerini karşılayan ve 22-36 yaş aralığında 10’u kadın 4’ü erkek olmak toplam 14 katılımcı oluşturmaktadır. Araştırmada katılımcılara çalışma başlamadan önce ve sekiz haftanın sonunda Thorson-Powell Ölüm Kaygısı Ölçeği, UCLA-Yalnızlık Ölçeği ve Oxford Mutluluk Ölçeği uygulanmıştır. Çalışma grubuna sekiz oturumluk Yaşantı Odaklı Varoluşçu Yaklaşıma Dayalı Eğitim Programı uygulanmıştır. Programının etkililiğini değerlendirmek için çalışma sonunda ulaşılan verilerin çözümlenmesinde Wilcoxon İşaretli Sıra Testi kullanılmıştır. Yapılan analizler, uygulanan Yaşantı Odaklı Varoluşçu Yaklaşıma Dayalı Eğitim Programının, katılımcıların mutluluk düzeylerini yükseltmede olumlu bir etkiye sahip olduğunu ancak ölüm kaygısı ve yalnızlık düzeylerini azaltmada ise etkili olmadığını göstermektedir. Araştırmanın sonuçları, sınırlılıkları ve güçlü yanları alanyazın ışığında tartışılmıştır.
Publisher
Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü
Reference58 articles.
1. Akgül, H., ve Yeşilyaprak, B. (2018). Yalnızlığı azaltma psiko-eğitim programının yaşlıların yalnızlık düzeyine etkisi. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 8(14), 11-52. https://doi.org/10.26466/opus.401331
2. Alimohammadi, M., Sharifi-Daramadi, P., ve Noohi, S. (2020). Effectiveness of group logo-therapy program on existential anxiety among patients with metabolic syndrome. Journal of Medicinal and Chemical Sciences, 3(3), 286-299.https://doi.org/10.26655/jmchemscı.2020.3.8
3. Alkan, A. T. (1999). Bir düğün gecesi denemesi. Düşünen Siyaset, 1(4), 25-31.
4. Arndt, J., Routledge, C., Cox, C. R., ve Goldenberg, J. L. (2005). The worm at the core: A terror management perspective on the roots of psychological dysfunction. Applied and Preventive Psychology, 11(3), 191-213. https://doi.org/ 10.1016/j.appsy.2005.07.002
5. Bahmani, B., Najjar, M. M., Sayyah, M., Shafi-Abadi, A., ve Kashani, H. H. (2016). The effectiveness of cognitive-existential group therapy on increasing hope and decreasing depression in women-treated with haemodialysis. Global journal of health science, 8(6), 219. https://doi.org/10.5539/gjhs.v8n6p219