The Problem of Naked Piety in Christianity

Abstract

Hıristiyanlıkta çıplaklık konusu, tarih boyunca çeşitli yönleriyle ele alınmış, farklı alanların ana konusu olmuştur. Bazı Hıristiyan mistikleri, özellikle de Orta Çağ'da, çıplaklık ve bedensel yoksunluk uygulamaları yoluyla kendilerini Tanrıya daha yakın hissetmişlerdir. Fakat çıplaklıkla ilgili esas problem, İsa'nın gelişiyle Tevrat hukukunun tümden kalkıp kalkmadığı ve bunun Hıristiyanları çıplaklık konusunda özgürlüğe sevk edip etmediği meselesidir. Pavlus'un cemaate girmesiyle birlikte, Tevrat şeriatının ve günahın kalkmış olduğu inancı vurgulanmıştır. Matta İncilinde bu durum şeriatın kalkmadığı şeklinde ifade edilir. Makale Hıristiyanlığın ve farklı grupların örtünme biçimlerine yönelik tarihsel bir perspektif sunarak günümüz Hıristiyan hukukunun belirsizliğinin, modern dönem bazı uygulamaların ve natürist cemaatlerin çıplaklık konusunda tartışmaları daha da arttırdığına dikkat çekmektedir. Buradan hareketle Hıristiyanlıkta çıplaklık konusunda farklı görüşlerin olduğuna, bazı cemaatlerin farklı inançlara sahip olduklarına ve bu konuda tartışmaların yaşanmasının nedenlerine değinmektedir. Makale hazırlanırken, konuyla alakalı literatür taraması yapılarak bu konuda yapılmış araştırmalar, yayınlar ve kaynaklar analiz edilmiştir. Tarihsel-kritik yöntemi kullanılarak da dini metinler, tarihî olaylar ve farklı görüşlerin analizi yapılmıştır. Bunun yanı sıra, tarihi kişiliklerin fikirleri ve uygulamalarına yer verilmiştir. Sonuç olarak Pavlus gibi şeriatın kalktığına inanan bazı grupların, bu inançlarından dolayı çıplaklık konusunda tenakuzda kaldıkları görülmektedir. Kilise kanunları da boşluk ve tenakuzları çözmede yeterli olamamıştır. Bu tür problemlerden dolayı Natüristler, Ademiler, Fransiskenler, Anabaptistler ve Quakerlar gibi bazı inananların, kıyafetin herhangi bir bağlayıcılığı olmadığı şeklinde radikal davranışlara sürüklendiği dikkati çekmektedir.